O Gutadn vaare vøro der,
dei syntist dei vøro Kara;
o Gjentudn høppa upp o ne,
som andra kaata Mara.
er teki inn her til aa fylla Romet paa denne og den næste
Sida, som elles hadde komet til aa stadet tomt).Beint vestasør Slidrekyrkjunn e de ein lang smal Bergtange, som stikke se ut i Slidrefjorden. Denne Tangin kalle dei Hambrissløtte, taa di de ska ha vøre eit Sløtt der i ellgamal Ti. O de e no ’ki so reint omogele heldan, før e ha sjøl vøre der o set noko møsavøksna Røyse som de segjest sko vera atte taa Muro, o so e de ei gamal Seign um ein Nesakonge, som ska ha budt der, som e ska fortelja. No ligg’e de lenger inn paa Tanga ein røsele Gard, som eite Hambre, o beint ovafør Hambre e de eit mange hundre Fot høgt Berg, som e reint hoggbratt som ein Husvegg paa Fjordsi’unn, o rund umkring e de tevøkse me tjukk Grønskog, men i Vest e de javdnhøgt me Skogaaso som grense inn aat Fjello. Men de va tett paa e hadde gløymt o sagt dikkan, at detta Berge eite Olberg, o at de staar ein hælrøtin Varde der, som ein Mengde me kaat Ungdom før Moro Skuld ha vilja tendt Eld paa ei Jønsoknatt, taa di dei meinte han va ’ki noko tess kor so va. Men so va de ein gamall Mann som sa, at de kunna vera rart han sto der te eit Minnismerki, o so leto[1] dei hono o gingo ut paa Hambrissløtte o brende Tjørotynno att i Sta’n. Hellist so ly’e no Seigne um Nesakongin nokoleine so.
I gamal Ti va de ein Nesakonge paa Hambre som
- ↑ fyre, lito; av lite, leit, lyda.
