Side:Segner fraa Bygdom I.djvu/58

Fra Wikikilden
Denne siden er ikke korrekturlest
LIV


ei Gaang te burti Skoge. Ho vart daa standand lite, eintenkt paa detta; men so sa ho: „Kem ska e ha daa?“ „Han Ola Prestguten,“ svara de burti Skoge. Aa ja ner de e so laga, so faar de vel ’ki hjølpe, tenkte ho Jartru; o daa Guten si’a fridde uppatt, fekk han ho me.



Dansen i Vikenn.


De sto ein Dans burti Vikenn i Kveld;
alt va utaa Maata.
Gutadn voro so ville som Fe,
o Gjentudn vøro kaata.

Spelemann kunna laate bra,
de kunna me førnemja,
baade so som Kraaka gjæl,
o Bergulven han remja.

Fela va gjord føruta Kniv
o Bøgin taa ei Vi’o;
de ljøma utover heile vaar Bygd,
o svara i Berg o i Li’o.

Stallen va gjord taa eit Bekarhødn,
va krokutt i baa’o Endo;
Hælsen va gjord taa ein Bikkjefot,
der prilla dei paa me Hendo.

Rett som han paa Basen strauk,
so prilla han paa Kvinten me Fingo;
de let som Ulven um Vintersti,
ner Svulten han mon tvinge.