nøme Visorm der, so va de visst, at de fannst Lindorm me, let han um, aa daa trudde han se inki i Kastarlag me Ormehope korki før vondt ell godt; men fannst der ’ki Visorm so va der ’ki Lindorm helde, sa’e han. Men Folki i Bygdalagi mainte alle som ain, at de hadde ingin Visorm nokon Ti vore te Synes, so vidt dai hadde høyrt aa spurt. „Ja nær de so e Tefelle,“ sa’e Finnen, „so fær e vaage me te paa Frum aa Ska’e, nær e fær ait Naut hjaa kor Bonde paa desse Si’unn aat Sjøpolle; daa ska e mana fram ve mine Velu all den Ormen som finnst paa desse Si’unn; e ska truge dai uppaa ait stort Baal, som e lyt stelle te ute ve Sjøstrønde. Men skulde de finnast Lindorm i Ormekulunn her, so e Live mitt sprungi.“ Folke jatta[1] detta som Finnen hadde kravt, aa so tok han te aa la upp ain stor Hop me Ve, aa tett ve raiste han upp ain stor Stolpe. Daa Baale va rai’ugt, kvaikte han Eld paa, aa so staig han uppaa Stolpen me ai Klubbe i Høndenn, at ingin Orm skulde naa hono aa sputre Aiter paa han. Derette tok han fram ai underle Trumme; paa Botte va de utrita mangeslags Liku, aa so ain stor Eldlogi; den skulde ty’e Helvite. No tok han tvo Hamra som voro gjorde taa Rainshødn aa te aa dunke aa slaa me Hamro paa Trumma aa gaule fram noko Maningsbøni, aa jamle so skødde han ne paa Botn te Trummunn, før der laag de mange Dyrliku lause aa Liku taa ain Orm me imyljo dai are. Me’a han heldt paa aa kakka paa Trumma, sprang denne Ormeliku baint burt i Login,
- ↑ samtykkte.
