Gaaning, f. d.s.s. Fagning.
(av gà).
gag, (gag) kjeik fatt; hertil, gagryggja, gagskjefta (Øx), Gaghals.
Gald, m. (gald) hardtrødd Snjo og Mark, hard Grunn.
Gauve, m. Storkar, Kakse.
Gaupe, m. (gaupn) Handfull, eigenl. Hand med bøygde Fingrar; jf. angl. geap, krøkt. 4920.
gidde, (a-a) dirra.
gjølele, (gœla) gjæv, gild, hæv.
Glesn, s. Rivna, serl. i Berg og Stein.
Gløpe, f. og Gløp n. d. s.
Grumme, s. 1) stort Hol serl. i Gløp-Urd. 2) storsteinutt Ulende, Ukjøme, mest i Fl. Grummu.
Grysk, (av grysja) Ræddhug, Nøgg.
Hek, m. 1) Grasflekk 2) liten klen Kar = Vaae. hekjen, liten og veik.
Heljoro (i), i Ørska.
helutt, ymislitad, graa og kvit, (af hela). Jf. engl. hoarfrost, Hele, og hoary, helutt.
Herding, Hørding, f. ogso Herde, f., (Høling S. 620 og Hæle S. 574) det Bilet, daa det røyner mest paa, naar nokot skal avgjerast. „de va i Hørdingenn, at han slapp unda.“
himegraa, graa utapaa og ljosare inn under, som t. Ex. Ulven, (av Him).
Hot, n, Dømting, Tokknad, Skyn. hotast, saa eit Hot paa, ei Meining um.
Hurd, f. (hurð) Dyrr.
Husbraia, eit Namn paa Tora.
huskjen, ulik, sjukvoren.
hyssjugraa, ymislitat graa.
Hædne, f. Hovudsvord, Hovudhud med Haar; hertil hædnedragast.
hækje, (e-kte) vaaga seg fram smaatt og med Ræddhug.
Hære, n. eit Haar; hære v. reinska fyre Haar; hære Smør.
høkle, ganga med Høkje? (hœkja Krokstav); høkle paa, skunda seg; Jf. ogso hœkill.)
Hørda, -adn, (herð), berre i Flt., Axler. braihørda, (herdabreiðr.) mjaahørda.
Hoye, f. Flt. Hoyu, ihopsette Grindar som Fenaden stend i.
ill, „han va ’ki ill te faa,“ d. e. det var inki illt, vandt aa faa han til;
