Han ska ’ki skø’a Hunden etter Haaro aa inki Fanten
ette Fillo.
De vait ingin, kaa han har i Sekki, fyrr han løyse upp Bande.
De fara kor Elden aat si Gryte.
De e uvant vera Far, men de skyna ingin vera Mor.
Myki vil mair hava.
Halte aa Sprengde sku ytast paa Lengde.
De e ’ki Brors Byte i Hestehandel,
Ant’ell maa ain Skikk fylgje ell Land fly.
Kor maa fara som ført.
Den som mest kviska, han mest lyg.
Han fær Fisk, som ut ror.
Han unne Liv, som lite giv.
Makt maka Mo, aa Pe’ingadn brjøte.
De Auga, som inki ser, de held inki græt.
Laaverone e go hava.
Matbyrde e alder for tung; (ho sin aat se’a.)
De e Skamm eta myki, men større Skamm laive lite.
Um de e alder so høgt Tre maa de aigong falle.
De e vandt velja i Primholki.
Fule Folk era verre en vonde Aanda.
Kyre vil ’ki minnast, at ho ha vore Kalv.
Ai liten Ri vara ’ki ævindeli.
Ain Sø’supar e Kjøte verd.
Naar den Fatige bi rik, bi han Fan lik.
De e uvandt se’a ain Ting, men verre gjera han.
Som ain turka, so mel ain.
Han fær sala som trøngd e, aa naike, som inki har Raa te.
De bruka kor si Sponegjerd.
De aine Trølle gaar ’ki paa de are.
Den aine Rabnen høgg ’ki Auga or dai are.
Gryta slepp finne aat Kitile fyr Kolo.
De e ’ki lenger Berga myljo anna Trøll finnast.
Ung aa galen e tegivand men gamal aa galen alder.
Den same Herren som væte, han turka me.
