paa Aurlandsvangen nordafjells. Der budde daa ai oldrug Kønu, som va svøllug me, aa ho rudde myki um, at ho minntest, at han Blank Ola for aa kjøpte Gampa der, daa ho va Umagi. Naar han kom nord um Vaaradn, pla han jabnan taka se ait Drykkjeras der paa Aurlandsvangi, aa daa vart han uppøst aa vanskipa attimyljo. Naar so barst te, sa’e Kønu, „so Gud hjelpe meg stok han seg ki daa, so at de snaudt torde ve’ Karmannskrypen haima paa halva Mili ikring Vangin her.“ Ho fortalde me, at han Tollaiv likesom Far sin for der nord aa handla um Vaaradn, aa daa drakk han paa Aurlandsvangi han me sume Løtu. De raakte daa stundo, at han me øste se upp aa vanskipa se, aa daa rudde han Stugu; „men han rudde daa ki haile Reppen, som Far hass gjorde, men berre rainska Huse fyr Fanta, som skriputt voro.“ „Aa inki kunne han no ha Raa’e te ve’, so byrg’e held’e han Tollaiv,“ sa’e ho, „for han saag ut som ain Gjæslegut imot hono Blank Ola, Far sino, aa de va inki litevætta te Aabrigde.“
Um Torkjell. Torkjell va den klokaste taa alle aatte Brøro. Han va Lesmann ne’a Skogen aa sunna Aasen, aa kunna so myki, at han førde Saki paa Tingi. Han va gild te byggje Hus, aa dai knota han sjøl fint ut, som enno syne se paa Tingstugunn paa Sundre, som e uppsett taa hono.
De e sagt um han at han inki kjempast ofto, kan hende fyre di, han vilde halde se paa Storvis. Men ve ait Ting paa Sundre ai Gong va de ain Æling, som vilde vera Ovkjempe aa som tok te aa alke aa tjaa me hono Torkjell. Han tok daa teslutte Vraiski te se aa tok atte me hono i Ordo fyst aa sa’e te hono: „Aa vilde e royve me so myki, so vonast e ait godt Barkahogg skulde gjera de;“ aa me di sama svarpa han te hono me Kvasskante paa Høndenn baint paa Barkakyla, so at Fanten fylgde Neva paa Galden aa laag aa ora. So sa’e Torkjell: No saag du de gikk som e sa’e de fyriaat. Den are hugast daa inki mair.
