dikka baa’e tvaa. Tollaiv hogde Øxe i Hurde fyr aa hebne sin Harm, aa skuvde Mor si baklengis ne over Stuguhella, so at Mjærme henna gikk or Le. Se’a gav han paa Stykfar sin me, ette han hadde skuvt te Mor sina. Detta vart uppgivi fyr Øvrehaitenn, aa Tollaiv vart tikin aa dømd paa Festningen si Leveti. Lesmannen som daa skulde koma aa taka han, va ain liten Mann aa hadde stor Grysk taa hono. Han raiste daa paa Granngarden Nerejorde, aa der tøvra han aa hadde Fyribø te søre Villand, der Tollaiv budde, um taa han daa stelte me ell tok se te. Hine sjau Brøradn hass Tollaiv voro i Samlag me Lesmanne aa viste um, at han va komen der han va. Dai govo hono Nys um, at han va haime, Tollaiv, aa sat aa skov Kubba. Lesmannen hækte se daa taa Nerejorde te Villand aa kom inn, aa alle sjau Kjempudn soto umkring Huse. Han Svaidn, som va nemmast Tollaiv i Sterklaiki, sette se daa tett neme hono aa sa’e de uti Være: E kan hjølpe de te skava lite. Fyrr Tollaiv viste Orde taa, va Svaidn illsnøgg aa svarpa te hona me Kubba over Uvle’en, so Kniven flaug or Høndenn paa hono. Derme rende dai paa han alle sjau som ain Mann aa drogo han unde aat Golve, toko Armadn hass aa la’e paa Mjaaryggen aa bakbundo han me ait Tog. So drog Lesmannen han te Hamarsbøen, som ain vill Uxe.
Daa han hadde vore paa Festningen noko Aar, slepte Kummedanten han laus haimatte, vel mest taa di, at han kunna bera se fint aat, naar han ’ki va full ell rai; men fyrr han slapp, maatte han lava Kummedante, at han skulde halde se kurr, naar han kom haim, aa stelle me Garde sino. Han fekk daa paa se hjaa Kummedante ai gamal Sylatermundering, aa da han so ga se i Haimveg, trudde Folk, at han va ain haimatt forløva Jivøren daa, me’a han rampa upp igjøno Bygdadn. Daa han va komen so langt upp i Dalen som te Slabenki, som e ai Kvilingstelle i Fløbygden, sat de der ait Kortspelarlag aa voro drukkin me. Ain taa
