jabnast endast de se, at den aine taa dai fall paa Flekki. De syne enno Laftstainadn ette Bygna’e desse.
Um Tollaiv. Tollaiv va tryaa Alni aa tvaa Tumma høg aa so væl vaksen som nokon Kar kunna vera.
Me’a han va ung men komen te full Kar, va han ai Gong nord paa ai Sæter, som aite Rakkstaindalen, paa Rudna aa Gjerding. Ain Dag me’a han sat aa kvilte se aa tinda Riva si, kom de ain ovstor Jalkarfant te hono aa sa’e: „Her ser e ain stor lang Fant; ska tru de e nokon Dug i hono? Tollaiv svara: Aa so myki Dug e de vel, at e ska grai’e de, Langgaglin! Aa derme rende dai over Ryggen paa korare aa te aa brjøtast aa skuslast att aa fram paa Stølsvølle ligesom Uxar, so Torveflettudn flugo fyr Skohælo. Men teslutte fekk Tollaiv Jalkarfanten paa Langape attende aa so baklengis ut over ain Briskje-Uggard aa baint unde paa Ryggen. Derme rangla Jalkarsanten sin Veg, aa Tollaiv tok atte me sino.
Ain Vet va Tollaiv paa Kongsberg Martna’e aa handla Gampa. Paa Martna’e va ait Jalkarlag, aa taa dai va de ai Kjempe. Tollaiv bytte Gampa me Kjempunn, aa daa dai hadde bytt, flidde Kjempa hono ain klenre Gamp en den, som han synte fram fyrr dai bytte. Daa han Tollaiv inki vilde taka den laake Gampen, flaug Kjempa paa han. Tollaiv tok daa Kjempa aa svarpa ho te paa ai Kjellarhurd, so ho brast inn. Daa Far aat Kjempunn saag de, kom han te dai aa sa’e: „Slepp Sone mino, Tollaiv, du ska faa att Gampen din, daa du e slik Kar, at du tok Son min, som ha vore Frikar paa sjau Martna’a.“
Tollaiv aa Ola Halvbror hass ruko te aa slaast aigong. Mor dairre gauv imyljo dai taa di, ho totte illt um han Ola, fyr di han Tollaiv ga hono Stryk. Ola fekk daa smyte se inn i Kleven aa læst att Hurde ette se, aa ho Ragnhild sa’e daa te Tollaiv: „Vil du drepa Bror din, so fær du fyst hogge te me; e ha kosta dikka baa’e tvaa like dyrt, e ha sta’e paa Knjøno fyr
