ritit; me turv do inki annat prov, enn at sambandit til folkaupplysingarfremdin lætr Ivar Ásen genum sinn ritling „Dannelse og Norskhed“ greidt nog spreida ut lærdom um ugagnit og skadinn at ein utjodlig upplysing i sambandins eigit blad utan at mæla mot, - og at dat enn i ár hevir látit hann halda sin verksemd fram i dess tjonusta) - me kunna sona at vissu vita, at hin ránga upplysing vil verda stöypt av ein onnur og sonn, medan samtidugt avlinn til at spreida sanningarljosit aukast og hug á vitan og kunnátta[1] veksr med dat; - i stutt mál: dann retta upplysing at dann norröni bondi, dat eiginliga folk, vil leida til vyrding og nytan og fremdi av dat tjodliga málit, soleid som me alt sjá ein hærri mentan[2] gera dat, - og fyri folkins vidkomandi vil danskleikinn i sagnararvinn so litit njota ein verja, at tilfellit heldr vil verda radt gagnstadt; - lika eins som hann idag oldungis[3] ingin hevir.
Men nokkut onnurleid stendir hin vetla
