verkat fyri málfremdinn, som do i dessi tid er tjodinnar vigtugasta málevni; - at Ivar Ásens ritgerd um „Dannelse og Norskhed“ vard tekin upp i „Folkevennen“ vid endinn av hitt fyrra árit stöypir inki kærimálit, likasolitit som at dat i ár hevir tekit upp hans Fridtjovs saga; tvertum, dessi atferd sjolv stydr dat. — Sambandit hevir enn inki nog sannfört fyri folkit málfremdins verdleiki og vera vid at spreida ut bland almugamanninn alt, hvat Ásen hevir ritit i og um nörronmálit; dat hevir enndo gert visbendi[1] til at verka beint imot tjodarandins veking og uppreist; dat heldr fram med av all mátt at spreida kugandi danskleiki; dat danskar dann eina svenska bokin ettir hin, og dá detta inki hevir totts nog, hevir dat styviliga gengit i samlag, inki med eitt, nei dat var inki nog! men med fleiri upplysingarsambond i Danmork. Sjá! alt detta er do stussligt fyri dann gaumgevandi áskodari.
Men hvat kann orsakin vera at slik kyrrleiki
- ↑ zeichen.
