Hopp til innhold

Side:Norsk mållære.djvu/28

Fra Wikikilden
Denne siden er korrekturlest
Hesten min (varorðlegt og tingorðlegt eintal).
Hestane mine (varorðlegt eintal og tingorðlegt fleirtal).
Hesten vår (varorðlegt fleirtal og tingorðlegt eintal).
Hestane våre (varorðlegt og tingorðlegt fleirtal).
For trijeman er de varorðlege eintale og fleirtale eins.
§ 67.
3. Utpeikande varorð.
Eintal. Fleirtal.
Hankj. Hokj. Kjønl. Alle Kjøn.
den den de. dei
denne denne dette desse
hin hi hit hine

Merkn. Den, de, dei er sterkttonande og skjele seg veð dette ifrå kjønsorð (§ 14 og 57, 1, merkn.).

§ 68.
4. De atterførande varorðe

heite som og er obrigdelegt. — Er som styrt av eit høveorð (§§ 19 og 96—99), må dette altið stå siðst i setningjen: Den, som ein skal tru på, må halde seg frå å lyge.

§ 69.
5. Spørjande varorð.
Hankj. og hokj. Kjønl.
kven kva.

Kven heite i eigjehøve: kven sin (si, sit, sine), t. d. kven si ku er dette?

Merkn. Kva har eit siðehøve «kvi», som tyðe kvifor.

§70
6. Peiklause varorð.
Eintal. Fleirtal.
Hankj. Hokj. Kjønl. Alle kjøn
al al alt alle
ankvar ankvar ankvart («)
annan anna (onno) anna andre
einkvar eikvar eitkvart («)
ingjen ingja inkje (ingje)