BEF()1.1(N1xvG. 613 hæri aa skautî. Skrymsli illvaala aa humra ti ne 1iann’ ut i «Rauvatn», so vassgòvi stó; der va ’n sus1’ i vatne, som va kji nie maati. Daa lo de seg so godt i Storheddere-fjødd: -“«Va de ’kji de eg sa’i, at sløkjepipa ’ass feis aat deg!» sa de. Kjøti fekk Salmund inkje godt av; daa ’an si11’ klyvje de heim, va de burti. Ringjeu sett’ ’an tonn i aa ha ’an ti hals- ring’e. Der lei av ’n tur’e. Se va ’an i dyreskog att’e, Salmund. Gunnstein, broer ’ass, fygd’ ’o’ — sume seie de va Alv, men de e ’kji noko, de. Daa kom ringjen burt; men de drog seg so ti. Dei gjinge vest i Fyrsvasspodde. Daa gaadde dei ’n bjønn’e hiti Meibakkó, efst uppi, plent pi Meibakkskòrinn’; han laa-g der- sov pund’ a ufs. Han va so stor, at de va ’kji me lei’inn’. W Mi tor’ inkji skjote!» sa Gunnstein. «SkÖmm vare de vei-a tvei dei heste skjyttara her gang’ i heio’ aa finne de dyr mi inkji tore skjot’ aa!» sa Salmund aa stelte fram aa skaut. Bjønnen beit seg i bógjen aa la ti noko beli so de kvelIja i liò. «Skjót du au, Gunnstein!» sa Salmund. Bjønnen flaug aa endi aa glaup aa Salmund aa beit igjènom barkjen aa sleit haIsringjen o’ bringunn’. Gunnstein slo ’an so laasskruvann’ stog’ i hause. Daa la ’an aa Gunnstein; men ’an va ’kji fullt spræk’e leng’, aa Gunnstein sprang ifraa ’o’. So la dei heim otte fokk; men bjønnen daska av pi Meibakkskori aa la seg att’e. Um morgenen laag ’an dau pund’ ufsinn’. Daa dei skaar’ ’an upp —— daa ha dei kross-skoti hjarta ’ass. F(3IlG1l spana dei ut paa stogevegg:jen i su’istog; han rokk f1—aa borgjinn’ pi møna “— der synt’ ette saumó, solengji «gamle- stoga» sto. Ho va nie aIni haag fraa sydd ti gauk’e. Han høvdi alt “an vissa aIZ plent, Salmund. Dei vaares i dyreskog aust’e me Bjaane eigong, Gunnstein aa han. Me dei so rodde austigjenom Sæsvatn, gaadde dei a elsdyr hit i Ormsælió. Salmund la ti ville skjóte. “(Nei skjot inkji enno,*§ sa Gunnstein; (‘lat’ kon prøv’ i land,:) sa ’an. ’(Eg tenkjer eg blekkjer ’an herifraa,» sa Salmund. Men de klikka, av di fengjekruti ha dutte av. l)aa treiv ’an byrsa ’ass Gunnstein. Elgjen gjekk ’kjiko nol(le stig, so stuppa ’an. De va sIugge elsdyr; fyst’ ’an steig upp aa bringekodden, Sa1mund, daa la ’an framføtann’ i kross pive hòvui; aa Salmund va ’n lang’e vaai av dei fælaste, du kunna sjaa. I Han skaut attive seg — helliS ha ’an skote sjav’e seg. — 2 visse at- sigte paa.
