NEDl-2NES AM’I’. En tylvt sten .f?“a .11amli. I Aamli der æ der jentuun mange aa dei hev stakkar, aa dei æ lange, aa trøya hev dei, aa den er blaa, aa mange krokar so æ der paa. Aa slike gutar so kann me like. aa kunn’ dei skaff’okke mange slike, aa kunn’ dei Skaff’okk’ei heile fær saa sill me gje dei ein kjysse kvær. Ein enkemann vi eg inki have for tvo slags bonn kan ’kji yvi’ drage, ein enkemann vi eg ’kji ha, for tvo slags bon11 kan ’kji drag’ i 1—a. Upp aa ut etti dessi mogar, der æ ’kji anna hell fureskogar, der æ ’kji anna hell bare skrap, dæ knapt aa finni ei11 ærlig kar. Aa eg aa du mi æ no so like, aa baal tvo æ mi like rike; de vil1i gjeve ei11 svære klang. fysst at du va kjering og eg va mann. Den lis1e guten han svor aa banna, fyr ellhus-dynna skn hesten Stande; der skn han stande ei lita ti, te han fek tale me jenta si. Den lisle guten me raue ve-Sten, men de va gut, som kunn’ styre hesten so sett ’an nosa si end’i Sky, aa so rei han av at eit sOyledy. Aa eg aa du me æ kamerater, aa baae tvo ha me handla hattar, aa baae tvo ha me fritt te ei, aa ingjen a oss ha 1ingje nei. Du fri te jentunne so jamle, aa tigg’ ag be dei daa æ so skamle. lig Syter inkje um eg faar nei, eg takkar Gud dær er fleir ell ei. Aa vene jentur aa vene gutar, dei ska me sete paa høge nuta1—, dei ska ’kj’ hav anna te niste-mat ell sote kjysSar og fangetak. Eg tregar kji paa dei aat upp Smøri. eg tregar meir paa, dei drak upp øli. Smør aa mjaalk kan me faa igjen, men malt aa humle, de kostar peng’.
