Hopp til innhold

Side:Martyra.djvu/149

Fra Wikikilden
Denne siden er korrekturlest


Kvelden før Spies skulde døy, slap ho in til han. For fyrste aa siste gong fek dei ligge i fange aat kvarandre. — Ein gamal politimann som den korte haltimen sto vakt over dei, gret som eit baan daa han kom utatt. Det va den tyngste stund han hadde levt.

Dei er komne i jor dei 4, aa August Spies. Ei bleik drøymande kvinne sviv om kveldane paa kyrkjegaren, aa vert sitjande bøygd over gravtorva. Aa naar novembernatta knepper ho in i si myrke kaape, so ingre kalde augo kan glire paa ho, daa kasta ho seg ne paa grava for aa fongsle støve etter han som aldri gjeng ho av minne. Aa taarene store aa salte trilla, aa deggjer blomane kring namne hans.