To-Sætrom ne-igjønom Ottdals-Li’e, tile ein Maargaa førr Sole rann. Best han gjekk ette di smale Kløv-Stigje, fekk han sjaa de slo upp Røyk fraa ne-onde Meiskaar-Bergje[1] nord-i Ott-Fare. Detta tykte han va rart og vart hoga te aa gaa radt nord-te aa sjaa, kaarles de kunde haa se. Da han kom fram stillte han se ut-paa Hoggberge og glytta ut-ivi – jou, der sat tvo onge Gute og ha ei Jente imillom se og kem a’an mena døkk de va, hell Haarelsta-Budeia som vart burte! Guten kjennde ho me di saamaa og ho va ikje sjaa-ande te aa vera ille te-kome, den Megga, for ho va likt te haa stor Kjennskap og Vennskap me di eine Gute, den største og føraste ’taa døm. Guten ha se fraa att likesaa stillt, som da han kom og onna se me aa varsle Folk um, kaa han ha seet – han skjøna me di saamaa, at de va her han Tjuv-Nils og han Tjuv-Jakup ha Grene sitt. No samla de se Folk fraa fleire Lei’e, men de va ikje som aa seja saa, aa gaa paa dessa tvo Ransmennann, likevæl, døm ha nok baade Krut og Kulo, di Karann. Men trast døm merkte, at de sto Manngard um Meiskaar-Berge, sette døm aat opne Elven me einn Gong og den eine me Jentunn paa Ryggje. Og døm baska se over aat hine Si’un og me di va døm berga.
Ette dessa va de stillt ei Ti’; men da de lei’ saa Snjogen va kome, vart de stole baade Pening og Sylv ei Natt fraa ei Høgstugu paa Toulsta. De synte, at Tjuvann ha liggji i ei Høy-Ly’u i Toulsta-Jorde og venta, te Nattmyrkne kom og kem som ha vore ute, visste Folk allfor-væl. No vart de lyst fraa alle Kjørkjebakke i Norddale, at den, som kunde fakle desse tvo Røvarann, skulde faa stor Betaling og Lette baade i Skatt og Kongens-Tenest og Toulsta’n, som va Le’smann, laavaa ut aa leggje att-aat ein go Pening-Som ’taa sine eigne Pening.
Onde Romongard laag de i desse Ti’om eit Ut-Eng som kallast Maursta, og døm ha stødt ein Høystakk der, som døm kjørde heim fysst paa Vinterføre. Da ein Tenestkar kom og skulde taakaa Høystakken, trast firi Jul, va han ope inn-i og de synte, at tvou Menneskjo ha havt sitt Te-holl der ei Ti’. Tenestguten
- ↑ Meiskaar: ei Trøngje i Elv-Fare trast austa’for Aassaar-Gardann; Meiskaar-Berge er eit høgt Tverrberg som gaar beint ne-i Elve paa søre Si’a og ne-ve Elvsbredde er de ei Glipe inn-onde Berge, som ein stor Skut.
