gjort de saa imillom oss, veit du, at oss ska ly’e ein-a’an aat,“ og me di va de saa vidt han fekk han Lars te aa halde Fre’ att, saa de vart verande for Folk i Aksions-Garde.
Men ein Gong tok han se Vat’n ivi Hugue han Lars Trælviken, ou, og de va, da han ga se me og vilde kaste ut han Per Horgje paa Sonde. Da vart han stappa onde Sengje som ei annor Fille og ha ikje forr, aa spenne imot. Og elles ha nok Wang gjort ’taa ’om Lars, kaar han ha vilja, naar han ha vorte nødd te aa tikji og hulde Styr paa ’om. For den Presten skulde vera naagaa framifraa i Magt. Han va grovt stor og førvukse, ou, og naar han sto paa Preikstole va de ikje langt imillom han støytte Duva upp-ivi se me Hendom, for han brukte aa fakte se mea’ han preika. Aa, de va eit Stykkjy te Kar! Ri’-Hesten hans va ein avraa’e stor, tjukk-felle, borkot Hest, men naar Wang steig uppi Sal’n, sokk de saa tongt i Ryggje paa Gampe, han va nok tong i Sale, Presten.
Wang va gjift me Dotter aat Monkje, og den Gongen han reiste aat Vaagaa for aa fri, laag han Natte over hjaa Preste i Gran paa Halann. Um Kvell’n mea’ døm sat ve Borde, taalaa Grans-Presten um, at han ha ein musot Hest i fjorde Aare, som va framifraa lugum, de va berre ein liten Ting som vanta ’om: de sto ikje te, aa temja han. Han va saa oby, at de ha ikje vore lagt Sela paa han enda, sa Presten, og han trudde, de va ikje anna aa gjera ve han, hell aa bruke Børsa paa han. Wang tykte de va rart, at de ikje skulde let’ se gjera, aa temja Hesten. Da sa Grans-Presten, at vilde han temja han skulde han faa han te-gjevandes og de tok Wang imot. Um Maargaan da han skulde reise, fekk han me se go Hjolp te aa sela Gampen og fekk han for Slean ou, me stort Stræv. Da de va gjort tok han ut Kniven sin og skar Gampen eit Drag i kaar Munns-Vik, kasta se i Slean og let de leike ivegen. Wang og Hesten nappast hardt, men Hesten maatte gje se og han ha ikje Selan ’taa ’om, førr han kom aat Vaagaa Prestgarde. Da ha han vore eit Jemdøger paa Vegje. Men da ha han ou tamd han og de vart ein Hest ’taa fyste Slag.
Wang skulde eingong lyfte me strake Arme ein Kjørkje-Slea som de sat ein vakse Kar i.
