Maark som vart hans Levebrø’. Og Reins-Skjyttar va han namnspord for i alle Nord-Bygdom.
Fyste Gongen, han Hans Heringsta va ette Reine, va han
atten Aar gomol og ha Følgje ’taa nogre gamle, øvde Skjyttare,
Fig. 5. Ei ’taa di gamle Metal-Kannom paa Heringsta. Baae har Bilæte ’taa di tri vise Kongom me Innskrift paa Latin som fortel, at Caspar ha me Myrra og Røykje-Kvaae, Melchior og Beltazar ha me Gull. Kannunn er antell tysk hell hollansk Arbei’.
som han vilde faa lære Konste
’taa. Døm skulde liggje ve
Gjende og da de barst te-fjells
fyste Maargaan va de ingen,
som ha Hog te, aa haa Nemingen
i Folgje me se um Dagen,
han kom no berre te aa skreme
av Rein for døm, trudde døm
og saa vart de te di, at han
Hans tok einsle te-fjells. Di
Hine valde se de Reinsfjelle,
døm ha beste Vone paa og
han Hans tok ivegen paa Maa-Faa,
okjennd som han va. Men
de vippa se godt: da de lei
paa Eftan fann han ein Reins-Hop,
skout ein gjild, vaksin
Bukk han tok paa Nakkjin,
som han va, og gjekk ne-att
utu Fjelle me. De va Kvell’n
da han naadde aat Gjendes-Bu’n
og di andre Skjyttarann
va att-komne forutta eit Haar
te Fangst – no sat døm og
ha Otte paa se for ’om Hans,
for døm tykte han vart lengje
i Fjelle. Best de va donde de
tongt i Marken utta’ Buveggen – døm ut og skulde sjaa, kaa
de va paa-ferd og der va han Hans kome me ein vaksin Bukk,
fyste Dagen han gjekk i Reins-Fjelle. „Nei, men kjøm du me ’om
me Møken i, ou dad“ sa døm. „Ja va de gale de, er Von?“
svaaraa han Hans, men han va no ikje saa toskot, som han leet se te.
Sia’ gjekk de ikje saa tongt aa faa Følgje for ’om, men han va
