Heste aa batt Hesten attaat Lø’unn aa tok For aa gav ho’no. So gjekk ho burt i Aakren aat dai svarte Flekke, aa der klædde ho taa se ølle sine Pløgg, so nemme som Skjurta, aa so gjekk ho burt paa den svarte Flekken aa tok te dansa. Trast ette vart de ain endaa fælare Dur, aa daa Guten stirde upp or Holunn, fekk han sjaa ai onnor Jamfrjuge kom ri’ande paa ain stor’e gul’e Hest. Ho rai ogso aat Lø’unn, staig taa Heste aa batt han aa gav hono For aa la’e Salen sin hjaa hino Sale. So gjekk ho aat dai svarte Flekke, aa der klædde ogso hona taa se so nær som Skjurta, aa so gjekk ho inn paa svarte Flekken te hinne, aa dai toko te aa danse me in’an. Um ait Bel sa’e den fysste Jamfrjuga ve denne: „saag du ’ki Syste vaar?“ „Nai“, sa’e denne, „men e trur ho kjem’e snart“. Trast vart de so sterk’e ain Dur at Jorde skolv, aa de va so nær, at Ræddhugen hadde take Guten slikt, at han hadde take Foten te vare; men so hugsa han ette, at de væl va Syste daires som kom. Daa han stirde upp or Holunn sinne, fekk han sjaa ai endaa vænare Jamfrjuge kom ri’ande paa ain stor’e rau’e Hest, aa ho rai ogso aat Lø’unn aa batt Hesten sin hjaa hino aa gav hono For, aa so kom ho aat svarte Flekke te Systo sino, klædde taa se som hina hadde gjort, aa so tok ogso hona te aa danse me hino tvær. Denne saag ut te aa vera den yngste, aa ho va myki finare ell hina, so at Guten tytte han alder hadde set so snillt Kvendfolk fyrr. Guten stilte se upp or Holunn finne aa tok ølle Pløgge aat desse yngste Jamfrjugunn aa hadde dai ne i Hola te se, aa so tenkte han: e ska væl fraiste, um e kann saa sat i denna som e so snill’e.
