for Arbaie. Aa dai Haugadn era i søre Hydale attaat Fjorde; de e noko smaae runde Hauga, som era uppkasta paa slette Markenn; men de ter, at dai era utgravne, aa at de ha sta’e Pe’ingskrin der, de e føruta Tvel. De segjest taa sannfærle Folk, at de ha før inki myki lengi si’a tismair vore fønne Pe’ing i Hydale baade taa Hemsedøle aa Valdrisa. Men ho hadde sagt de denne Kjeringe, at all’e den Rikdomen som finnst i Hydale bli alder uppedagele, so lengi Verde staar, aa de trur e; men difør so halde dai paa aa laite enno.
Men fælande styggt stellte dai me Hurdabake før aa faa han te aa segja fraa um Medelen sin. Dai hadde lovt hono, at dai ’ki skulde drepa han, men de vart no te de likevæl. Dai bøndo han i ain Baat aa rodde ette Fjorde me hono te aa faa han te segja fraa, men so va de ’ki lengi han orka halde ut de, aa so doyde han fere dai. Si’a ha Folk hoyrt, at de ha ropt uti Fjorde: „dai lovde me Liv, men e fekk de ’ki“. No kunna de vera mangt aa fortelja mair um Hurdabak’en aa allehelst um ait aa, anna som finnst att’e ette hono, men de vil e læta vera aa berre no fortelja dikka, kor han doyde aa kor han vart negravin. Ette dai sama Elvadrage, som gaar or Hydale, bli de mange Smaafjorda, aa ain taa dai kallast Hanafjorden. De va ute paa dai Fjorde dai rodde me hono, aa daa han doyde, rodde dai te Lands aa grovo han ne i ai Myr aa kasta ovapaa ain Dunge me Stain. Men nær de e illt Ver ell imot di, daa hoyre dai enno, at de skrik’e ute i Fjorde detta sama: „au, au! dai lovde me Liv, men e fekk de ’ki“.
