Før umkring hundre Aar si’a va de ain Mann paa ain Gard aite Hurdabak i Hemsedal, men ko Mannen aitte vait e ’ki skile visst. Han hadde faatt se fat paa ain Hyldrahatt, aa me dai Hatte for han baade Land aa Strand. Han for umkring baade i Sverig aa i Norig aa stal aa strauk so omogele, at de va utaa Lage raint. Men so hadde han inki paa Garden de, som han hadde stole aa kom me; men han grov de ne aa gjoymde de paa vissa Stello ikring i Fjello. De e ain Stølsdal, som hoyre Hemsedal te, aite Hydalen, aa der e ogso Støl, som hoyre Hurdabak te den Dag i Dag. Men de e den rikaste Stølsdal, som baade har fønnest aa finnst, for der va de Hurdabak’en hadde sin meste Medel. Aa no kann du veta, at de va ’ki Smaating han hadde, for han hadde Hest som han rai paa ell la’e Klyv paa, aa den va hyld’e so væl som han sjøl. Han ferdast paa alle Martnasta’e baade i Sverig aa Norig, aa han trengde se inn hjaa Storfolk aa ve Tingborde aa i Gjestebø, snøgt sagt allestane der de fannst Pe’ing aa kostasama Varo. Alt slikt sopte han me se aa hadde de aat Hydale ell der nemme ve, aa sumt grov han ne i Hauga aa sumt gjoymde han i Jordhytto, som han hadde grave arestane der ikring. Paa Hestoyno, ain Støl som hoyre Tune te, e de ain Stain, som dai kalle Hurdabakstainen, han e so laga, at mange Kara faa Rum i hono, for han e innholin attve han
