Varmin, aa ho forsto daa, ko han vilde me henne. Me di sama ho gjekk paa Døre, sende han Stønge ette henne, men ho skrykkte se tesi’is, so at ho vart oskadd’e aa slap væl ifraa dai.
I Vang e de ait stort høgt Fjell, som kallast Grindadn. Vestafør Grindo ligg’e de ait Fiskevatn, som dai kalle Grindetjædne. I gamall’e Ti saago dai Fisk i di Tjædne, men dai føngo alder noko før han va hyld’e, maa veta. Men so va de ain Prest i Vang som vigde Tjædne. Me desse for han aat solais, at han tok Mold taa Kyrkjegarde, aa han e no vigd’e, aa Prestadn era vigde, maa veta, aa so tok han me se Molde i ain Pose, aa rai paa ain Hest vest um Grindadn te aa vigje Tjædne. Han gjekk daa rund ikring Tjædne rangsølis aa straadde ne Mold ette kor han gjekk. No e de ain store Haug ovafør der som Fiskebu’e staar, som dai kalle Bu’ahaugen, aa i dai e de Haugafolk. Daa Presten va komin so nemme ikring Tjædne, at de va att ait lite Stykki, ropte de uppi Bu’ahauge: „aa æsle Le, so sko me fiske baade me aa de“. – „Nai“, sa’e Presten, „fyrr ha de fiska aisemalne; no vilja me fiske aisemalne“. – So rai han paa Haimvegen att, men daa han kom ne i Li’e aat ain stor’e Haug, som me kalle Nysæthaugen, der snuvla Hesten; Presten datt taa aa braut den aine Foten. Daa skrasla de i Nysæthauge, „detta hadde du, for du inki æsla Le ve Grindetjædne“, sa’e de. – Si’a ha dai fiska der myki, aa ain overmaatele go’e Fisk e der. I lang’e Ti hoyrde detta Fiskevatne Prestgarde te, men si’a kom de undaa
