vart hangand ette Raipe, aa hadde ’ki desse tvo hjelpt hono, so hadde han doydt paa Flekke. So løto dai faa se ain Hest aa hava han haimatt te Far hass.
Den yngste kom ogso burt i ain Skog, aa daa han hadde gjenge langt aa lengi, kom han aat ain Gard, aa der sto Mannen paa Laava aa trekste. So sa’e denne: „aa kjære Mann gjev me lite Mat, so ska e treskje me de“. Mat fekk han, men daa han skulde te treskje, so kunna han inki. Rett som de va, so slo han burt i ain Kødnhaug, so de fauk ikring han, aa so flaug de ai Snerpe inn i aine Auga hass, aa daa tok han te skraik aa bar se ille. Dai maatte taka ain Hest aa la han ri’e haimatt te Far sino.
Men Kungsdøtte vart gild’e i alle Maata. Daa de lat fram, fekk ho ain Kungsson fraa England, aa solais vart ho Dronning over tvau Riki.
So sa’e dai ve me; ljuge dai, so lyg’e e.
