88 Fra [ Tungan tók at tala, | tródin var tann Ba. Slökkva nu hvör sum slökkva kann, | treðið so tann Bb.
89 V. 145–153 mangler i B.
90 Dette Vers lyder i B:
Magnus vaknar á midjari natt, | sigur sin dreym ifrá:
Nógv havi eg í Noregi at gera, | mín móðir er fallin frá.
Istedenfór V. 156–66 har B:
156. Magnus góngur i høga loft, | letst í brynja nyggja:
Eg svörji tann eið við mina trúgv: | nu man eg blóðið siggja.
157 = 156 undtagen Rimene blá ~ sjá.
158 Hann fór seg á heiðin lónd | at samla samman djór (?),
af teim átjan Blálóndum, | sum eingin skínur sól.
159. Hann læt sær tað liðið samla | valdra manna son:
ongan tann af Blálóndum | eftir átti konu.
160 = 159 undtagen Rimene tjóð ~ fljóð.
161. Só letur ungi Magnus | síni skipini gera:
allar lætu hann streingirnar | af reyðargulli vera.
162 = 161 undtagen Rimene búgva ~ snúgva.
163. Só letur ungi Magnus | byggja skípin sín,
letur laða í bæði borð | virtur og só vín.
164 = 163 undtagen Rimene stór ~ bjór.
165. Bræddir vóru brandar, | skorin var hvör stokk:
stavn óg stýri af reyðargulli, | so var segl í topp.
166. Bræddir vóru brandar, | bórðinni vóru ný:
fórgyltir leika veðurringar | högt í miðjum ský.
167. Sigldu út af Blálondum | eina morgunstund:
tvinni sukku sextí skip | niður for Skotlands lund.
168 = 167 undtagen Rimene tið ~ lið.
169. Lögdu teir só leyniliga | inn á eina vá:
har gingu ongar göturnar | hvörki til ei frá.
1. Eina veit eg rimuna, | leynir ei min tunga:
gjórd um Eyðun Hestakorn | og Hákon kongin unga.
2.1 Eyðun vaknar um miðnatt, | svór á sina trú:
Undarlegt hevur fyri meg berið, | reiður er kongur nú.2
3. Árla var um morgunin, | hønsini tóku at gala:
kongurin heimtar Eyðun | eina fyre seg at tala.
4.3 Kongurin góngur i hallina inn, | Eyðun honum á baki:
Hoyr tú, kongurin, harri min, | hvat eru várar sakir?
5. Hoyr tú, Eyðun Hestakorn, | viltú sakir hoyra:
gjört hevur tú fyri lív og gods, | um enn tú átti meira.4
