han sig på dekk da der blev ropt: Is forut! Alt var svart natt. Da skjøt noget stort hvitt ut av mørket, drivende hvitt på det ravnsvarte havet. Og der kommer flere og glir forbi med skvulpende sjø over sig. Andre tørner mot skuten, reises på ende, hives til side eller brytes ned under den sterke baug. Det braker og skaker så en ma klore sig fast for ikke a bli hivd over ende. Langt i nord blev han var en selsom lvsning, sterkest nede ved himmelranden, hemmelighetsfullt og spøkelsesaktig, som et gjenskinn av en fjern brann, — det er islyset, gjenskinnet fra tåkeluften over ismarkene. Og duren av møtet mellem isflak og hav fyller luften langt til havs og langt inn i isen.
Fossen bryter inn.
Tegning av Nansen.
Ishavsnaturens faktorer er få, men sterke: — isen, havet, himmelen; likesom dyrelivet er artsfattig, men myriader innenfor arten.
