Trymskvida.
(Hamarsheimt).
<poem> 1. Vreid var Vingtor, daa han vakna og hamar sin han munde sakne. Skjegg han riste, hedna[1] han skok; tok son aat Jord um seg aa trivle.
2. Og han dei ordi aller fyrst kvad: „Høyr du Loke her kva eg segjer, som ingin paa jord hell i uppheimen veit: fraa aasgud hev dei hamaren stoli.“
3. Gjekk han til Frøya i fagre tun, og han dei ordi aller fyrst kvad: „Vil du meg, Frøya, din fjørham laane, at eg min hamar hitte maatte?“
- Frøya kvad:
3. „Eg gav deg han gjerne, um av gull han vøre; eg lét deg han faa, var han laga av sylv.“
5. Flaug daa Loke, fjørhamen dunde, til ut han kom av Aasagarden, og inn han kom i Jøtunheimen.
6. Trym sat paa haugen, tusse-drottin, band han batt aat bikkjom av gull, og maani meitte paa marom[2] sine.
- Trym kvad:
7. „Koss gjeng det aasom? Koss gjeng det alvom? Kvi kjem du einsleg til Jotunheimen?„
- Loke kvad:
„Ilt er med aasom, ilt er med alvom. Hev du Lorrides hamar løynt?„
- Trym kvad:
8. Eg hev Lorrides hamar løynt, aatte rastir
under jordi.
