8.
Sæl er den
som seg mun vinne
fagre ord av folk.
Endaa det er
ymist med det
du eig i annan manns barm.
9.
Sæl er den
som sjølv mun eige
livsens hugnad og heider.
For ofte hev menn
ille raadir
aust or barmen hjaa andre.
15.
Klok og tagall
skal kongsson vera,
frøklegt gange han fram .
Gladvær og fjaag
kvar gut skal svive
til sin døyande dag.
16.
Ein stakar tykkjest
han stødt maa liva,
naar han strid mun sky.
Man alderdomen
gjev ingin mann fred,
um sverd honom sparde.
18.
Han eine veit,
som vide reiser
og um millom folk hev fari,
kor vel sin hug
han held i taum
kvar som veit kva vit er.
22.
Vesall-mannen
og mein-kroken
alltid lastar og lær.
Inkje han veit
det han vita turfte,
han sjølv hev last og lyte.
28. Frod den tykkjest,
som frega kann
og sjølv eitkvart segja.
Inkje nokon
av løyner det,
som ut er ført millom folk.
38.
Vaapni sine
skal mann paa vollen
inkje gange eit fet[1] ifraa.
Uvisst er aa vita
naar paa vegom ute
det spyrjast kann etter spjot.
42.
Venen sin
skal ein vera ven
- ↑ Fet, stig.
