Side:Edda-kvæde, Gudekvæde.djvu/13

— 5 —

33.
Heldt seg hjaa deim
heile tri nætar.
Midt etter stigen
skreid han so fram.
Munde so nie
maanar lide.

34.
Ein svein fekk Moder,
vart sveipt i silke
og aust med vatn,
Jarl vart han kalla.
Gulbleikt haar,
globjarte vangar,
atall i augo,
som orm du saag.

35.
Upp voks der
Jarl i garden.
Skjold mun han svinge
strengir leggje,
alm bøygje,
orvar^[1] skjefte,
paa hestar ride,
hundar eggje,
sverd bruke
og symjing øve.

36.
Kom der til gards
Rig gangande,
Rig gangande,
gav runelærdom
og namne sitt eigi,
nemnde honom son,
bad honom eigne seg
odels-vollar,
odels-vollar,
utgamle bygdir.

37.
Ein-eigar vart han
av attan gardar;
gaavur han skifte,
gav aat alle
eigna-lutir,
øykir staute,
hogg sund og heiv ut
haugar av gull.

38.
Av fór drengir,
ók vaatvegen;
kom til halli,
der Herse budde;
ei møy han hadde,
var mjo^[2] um hand,
kvitleitt og klok,
var kalla Erna.

39.
Feste dei møyi
og førde ho heim,
gifte ho med Jarl
og skaute gav ho.
Dei hugnadlegt saman
i heimen budde.
Med ættir auka,
sin alder dei naut.

40.
Upp so voks der
Jarl sine born,
dei hestar tamde
og hivde spjot,
emna skjoldar
og oddar kvesste.

41.
Bur var den eldste
og sidan Barn,
Jod og Adal,
Arve, Mòg,
Nid og Svein,
Nidjung og Son,
dei tamde seg upp
i tavlspel og symjing.

1. Orvar, pilir.
2. Mjo, smal