Side:Edda-kvæde, Gudekvæde.djvu/121

kor stor ein ved-kost
som vara kann
heile halve aaret.

6.
Tvegen og mett
ride mannen til tings,
om han òg klent er klædd.
Korkje brok eller skor
skjemmer nokon,
og heller ikkje hesten,
om han er laak.

62.
Kurer og sturer,
til sjøen komen,
ørn ved utgamle hav.
Slik er den mann
mellom mange folk
som eig frendar faae.

64.
Makti si maa
ein mann med vit
hovsamt og høveleg bruke.
Jamt han det finn
naar hjaa frøkne han kjem,
at ingen er aller best.

65.
(Aktsam og gløgg
ein alltid skal vera
og varsam i venelag.)
Dei ordi som du
til andre seier,
fær tidt du trega saart.

68.
Eld paa aaren
og sol paa eng
gjer mannen fegin og fjaag.
Og so aa hava
helsa god
naar ein kann lytelaust liva.

69.
Endaa ver 'kje vesall,
um hu veiknar helsa;
sume av sonir fær sæle,
sume av frendar,
sume av velgjort verk.

70.
Betre aa liva
enn livlaus vera,
kvik^[1] fær alltid ku.
Baal for rikmannen
brenne eg saag,
lik fyri døri laag.

71.
Er du halt, kan du ride,
handlaus gjæte,
er du dauv, kan du duga i strid.
Blind er betre
enn brend aa vera;
daud mun ein lite duga.

72.
Son er kjærfengd,
om seint komin,
etter faren fòr.
Sjeldan bautasteinar
nær brauti^[2] stend,
utan frendar fekk deim reist.

1. Kvik, livande.
2. Braut, veg.