Denne siden er korrekturlest
5. Det kjemer ei Stemna med Kjenningar saman;
di lenger det varer, di meir er det Gaman.
Men Skilnaden kjemer, og Samnaden gjenger.
Kvi kunde den Stemna daa ei vara lenger?
6. So hever det gjenget i framfarne Tider
med Ætter, som eldest og gløymdest um sider.
Dei spurde, kvi ingen kann læra sin Lagnad
og tyda sin Hug til ein endelaus Fagnad.
7. Men ovan or Høgdom ei Røyst hever svarat
og Mannen mot Utol og Vonløysa varat.
Og Ætterna lærde det Ord, som dei fingo,
og glad’ i sin Hug utor Heimen dei gingo.
8. Og faafengt i Gisningar Mannsbarnet grever;
hans Umsyn i Uppheimen verder for snæver.
Med alt, som han grundar, han kjem ikkje lenger,
og stødt til det heilage Ordet han trenger.
