staa treskji heile Veten; daa Vaaren kom, skulde han te grava Aaker, o so fekk han so klen Køst ogso, at han va ve skulde svølte ihel; men Snekkaren fekk Køst so ein Handverkar. So sto Guten grov Aaker te dæ lei te Ønn. Daa va han taa-lærd. Hausten ette vørta dei Skulemeistara baae Karadn. Ja dæ æ sant: Te kor Laurdag ette Duggurden skulde dei seta uppaa Stugun skrive. Snekkaren hadde lært se te skjera ut Trebokstava, so dæ gjekk grepa mæ hono: han skreiv skjele so ein Faut; dæ gjekk verre mæ Aakergravare: Bokstavadn hass vilde kji paa nokort Sætt ell Vis taka dæ rette Skape, o dæ skjønte han alder bere, en ner Presten kom att, saag paa Skrifte hass o ga han ein – Hædnelugg. Dette hende kji her i Valdris, dæ hende i Hallingdal; men da kunna ha hendt her; dæ gaar mange Smaarispo um sama Tingen her, o dei æ kji so olike dei, e her ha fortelt.,
Mange taa dei Gardmannssøna, so hadde vørte take te Skulemeistara, hadde kji Hug te reka so Gard før Mann, so Skulemeistaradn laut gjera i dei Dago. Difør leigde dei stunde engon gamale Livaursmann, so hadde slekt so gjera, attistan sin. Her nordi Hørisbygden va dæ soleise tvo gamble Menna, so leto se leie te vera Skulemeistara: ein eitte Østein, han hadde Hørisbygde; hin eitte Andris, han le se leie uppi Dalen. So va dæ ei Gong dæ kom uppover her ein Bisp; han overhøyrde Klukkaradn o Skulemeistaradn. Hørisklukkaren vart standan; han Østein løyste han. Dæ va mange Sporna’a, so Klukkaren inkji va go før løyse; men han Østein, so berre va leigde Skulemeistar, hadde tess bere Greie paa dæ, han. So sette Bispen aav Hørisklukkaren o sette han Østein inn attistan, før han rakla no o skreiv so
