Stuken i Lagi me hono, vorto reedde taa di gilde Grepe han gjorde, aa føngo slik ain Ovnøgg i se, at de bar te Dynns me dai, ikoll aa uppatt aa attelaups me haile Hørgenn. Tollaiv vart att aisemall innastokkis, denne Gongi me, so som han stødt va vane ve, naar han kom i Flengjand atte me ængor.
De yngste Villandslage, Halvbrøradn hass Tollaiv hadde drust i Ugynster me Skotto ell Mehuskaro i Kvislenn, aa dai govo paa slaast som alleglupast me korare, jamt naar dai komo ihop. Asle Mehus va daa komen i Uheppe aa sat hjaa Lesmanne. Asle va laagvaxen men ain nauferdig Kar. Ai Kjempe i Fossgarde hadde brukt Storkytu, um kor sterk han va, aa dette va kome atfyr han Tollaiv aa han vart grinin fyre desse Kytu; men, som de e sagt ovafyr, han torde inki slaast sjøl, ette han va komen haimatte. Han raiste daa te Lesmanne aa tok Asle Mehus me se or Arresten, aa so kjøyrde desse tvaa te dai Kjempunn som sagt e. Daa dai komo dit, va Fossgardkjempa ill aa storordig. Asle aa Kjempa komo daa snart i Baskarlag, aa Kjempa rauk fælt aa fekk Stryk, so ho vart liggjand att paa Golve. Dai fylgde Asle Mehus ut, men daa han kom i Tune fekk han Ølkvaisa, so ingin kunna styre han, aa de heltst me hono fire fem Kara fyr aa faa boygje han ne att i Kjoyresleen hass Tollaiv. Tollaiv høyrde Stuten, aa skyna, at han laut ut te aa stagge han Asle; men fyst hadde han Hug te aa vise, at han hadde Armestaal me sjøl. Han gikk burt aat Langborde, so naadde Veggjann’ imyljo i Stugunn, rak den aine Armen unde Midten paa Borde, hov de i Vere, aa tverslepte de attimot Bordstolo, so Stugu skolv. So fyst gikk han ut te Asle aa sa’e te hono: „No fær du stelle de lite, Mehuskatten! aa seta de ne i Sle’en, no faa me att te Vegars haimatte.
Ette dai Ti’enn daa Tollaiv hadde slutta me aa slaast sjøl, va han ai Gong i ait Lag, aa der kom Son hass Ola, som aitte ette hono Blank-Ola, i Flengjand
