tvertum finna folk, som kalla sig Nordlendingar,[1] som standa i veginn fyri hinn málfremdi og sona ganga i samband med dei gamli sagnarervingjar. Dessi segja, má vita, at ein nærföring av tjodirna er skilordit fyri Nordlendingskapinn,[2] – og detta mæla inginn imot; men so halda dei dann norröni málfremdinn fyri sundskiljandi, verkandi gagnstadt ein nærföring. Dei segja: nu hava tvæ tjodir eitt mál, og heri er dar meir einleiki enn dari at tvæ tjodir hava tvau mál; einn er sona kominn eitt lángt stig fram mot Nordlendingskapinn, som einn nu stendr; – dei tjodir, som soleid hava eitt mál, ljota dá vera Danir og Nordmenn; – men hermed segja dei dá inki annat enn at Danamálit skal verda dat rádanda i Nordlondum. Um dat nu med sonnu var soleid, at dei tvæ tjodir, Danirni og Nordmennirni, átti dat sama málit og dyrkadi dat sama danska málit soleid at dei (detta laut vera dann naudsynliga fylgja) verkadi
kraptugt á og skapadi Sviamálit til, so var
