BEI—’()LKNING. 647 jentan vorte tiki aav dei u11dejorSke, aa va alt budde te bru. Mann’n sprang in aa tok kniven sin aa kasta han yve brui; aa mæ sama treiv han bo aa satte bo paa hesten, soleisi at bo skulde holda beit-le, aa han sat baka paa aa snudde seg aat hesterovi. Han hadde ett svær i haandi, aa hadde ikkje han hatt da, so hadde dei vort-e forkavla aav dei undejorske, fyre dei forfylde dei laangt paa veg-„ aa vilde ta atte brui. Men he kom væl heimatte, aa bruasylve hadde bo paa seg, aa da sylve va paa Hansa i laa11ga tie; siaa kom da in i preStgaren paa bygdi, aa dar bra1m da upp ein gaang daa bygdaprest-gare11 gjekk upp. (Ic.—ar .—1(I.Q(’)I l843, sogne1naal.) Jenter, som tages i11d, trives undertiden vel, SOll1 denne beretning viser: ]1’m“eZli(Ina. Paa Frettem va ei jenta, so va so aaversla va-kker, at bo skulde vera makalause te sjaa. He vart kostiki aav dei unde- jorske aa kom inkje meira ig;jen. Men da va maanga, so baade saag he aa snakka mæ bo; fyre he hudde i ei laan, so dei undejorske ha paa Ruvellidna, ein haug so æ skikka radt so da va ei laan; aa dar hadde he so aaversla godt, at ho vilde ikkje heimatte, um he hadde sloppe. Naar da va kriste folk, so gjekk dar langsmæ aa kunde væra svoltne, so visste ho da, aa kom ut mæ mat aat dei, aa dan so go va og; men daa ha bo dei alti, at dei skulde tumbla da, før dei aat; da va so mykje, so dei skulde gjera Jeses kross yve (la. (Aa.W—aa l843.) Tuserne kan undertiden være plagsomme med sit frieri som denne beretning paa søndfjordmaal viser: «Dar va ei Gjente i Aafjora, so ikje kunde faa væ i Fre fy Tussa paa noke Set helde Vis, so he torde mæ Neinne væ aaleine. Kvert ei11aste Kveld, naar bo sku i Floren aa mjelke, kunde bo væ stø paa, at Tussen va dar. Dan Gjenta va no ingjen Toske, ho. Se segje he ditte te Tussa eit Kveld: «Nei kann du gjeve meg Raa fy Bjellekyra vaar: he he faatt Elsk, aa eg veit ikkje, ka eg ska gjere mæ hinne.» «Jau-—“, SVal’de han, «da ska eg segje deg; du ska sn1yrje hinne mæ Laanekross aa bitte Tybast ikring.:—) — Toskehaue! da skynte ikkje da, at da va taa Fulheit Gjenta spurde. — Men he va ’kje seine mæ te bruke ditte paa seg sjøl, maatru, aa slapp haanaa gjøre ho, men sia haarde dei haanaa gaa aa syngje: Tybast aa La-ane gjøre at eg myste mi Kaane!» Det heder om hit(folk(1t baade i Søndfjord og i Sog11, at de ikke kan sige «k». En mand, som vilde blive kvit tusserne i Ska(lalen i Dale i Søndfjord, kastede sig saa lang han vari
