| 420 | Kong Sverrers |
En ef han oliar æin saman þa take halft huar þæirra. En þær höfer sa skilvange er hafuð preste byriar allr prest lutr ælligar gerez græin æftir mala vægsti. en olian oll skal kauplaus annars kostar.
35 Þvi hafa menn guði hæitið at menn skulu tiund gera af allu saðe sinu. oc af allum rettom fangom sinum a huerium .xij. manoðom oc af laða oc laða till fa. En ef æigi læðr af gialðe aura .iij. biskupe. oc gera .iij. mæla korns i lut huern af .iij. salda saðe. eða læggi fram slikt sem vill oc sanne með æins æiði sinum. En ef maðr er krafðr tiunðar oc gerer han æigi þa sæckiz han .iij. morkum at oc sua annat sin oc hitt þriðia. En hit fiorða hæfir han firerfaret friði sinum. oc fe við konong oc biskup. iamvæll æinlöypir men sem böndr. Viðr ældis tiund skal oc gera. oc fram græiða af sliku sem lifir at huita sunnu dægi kuikende þær sem kömr till. En ef minna værðr þa se su laustn a er mælt er. fyll at ærtog. kalfr at .x. pæningum taldum. lamb at fimm pæningum taldum oc sua kið oc gris.
36 Rvma skatt skal gialda. etc. Tak þetta siðazt i fyrra bælkinum.[1]
37 Hvær maðr .vij. vættra gamal oc .vij. vættrum (ellri) skal a huerium[2] paska dægi taka husl er han ma til kirkiu koma eða nær han kenne manne. En ef han er .xv. vættra gamal eða ælri oc er honom æigt sua scrift at han skal æigi husl taka. oc sitr han sua .xij. manoðe at han takr æigi husl oc etr þo kiott fyr en han hæfir husl tækit þa sæckiz han .iij. morkum fyrsta ar oc sua annat[3] oc hit .iij. en vtlægr ef han sitr sua lengr. En ef kenne maðr vill æigi gefa honom husl oc kallar öske hans valda. þa skal sa er æigi nær husli skiota male sinu till biskups eða til korsbrödra at Krist kirkiu. er biskup er æigi hæima oc eta æigi kiot sakalaust fyr eu han hafe lykt male sinu. En ef maðr etr kiott i langa fastu þa hæfir han firerfareð friði sinum við alla menn oc fe sinu við biskup ef han er fultiða oc hæiluita.
38 Eta ma þæt er biorn bær oc firer bærgh fællr oc er nant stangar naut. bana skal kona fenaðe hældr en daut liggi. ef æigi er kalmaðr till oc sua ef vargr bitr. þæt ma oc eta er maðr gældir bufe sitt oc værðr af þui dautt oc sua ef hundar bitr[4] oc fla huð af navti oc skinn af sauði oc skera af þæt alt er tennr hafa tækit oc kasta a vigðu vatne. En ef bufe gengr a sio eða fællr. eða i vatnn eða i brunn oc druknar þa ma eta. Eta ma kalf ef han hæfir eteð .iij. magfyllar. oc er drepen siðan. En ef vræinindi fællr i mat manna eða i dryk þa ma nöyta af oc kasta aðr
Jvfr. Cap. 35. F. II. 18. Cap. 36. F. II. 20. Cap. 37. F. II. 40. 41. Cap. 38. F. II. 42.
