| 382 | Ældre |
22 [1]Hinuskapr sa er mæinlaus er saman komen.[2] at guðs[3] lagum rettom. oc at uilia huarstuæggia þæirra [er saman ero komen.[4] oc annara frennda. þat skal huarke skilia[5] karl ne kona. þo at bröyting gange a skaplyndi þæirra. En þo at hiun[6] [sægi skilit[7] millim sin. þa ma huarke [þæirra ser til forræðe læita. baðom þæim lifandom.[8] huarke at guðs lagum. ne manna. En þo at hann kuangez henne lifanda. er fyr atte hann. þa ero þan born. æi arfgeng.[9] er þa gerer[10] hann mæð þæiri kono.[11] huarke at guðs lagum. ne manna. Oc sua hit sama.[12] [þo at[13] hon giftiz aðrum manne. þa ero þau born æigi arfgeng. er þa gerer[14] hon [mæð þæim manne.[15] En þat þæira hiona[16] er skilnaðe uælldr. [þa er þat sakat[17] .vi. aurum uið biscup. En sa er rettr hiunskapr. oc[18] mæð retto[19] saman komen. [er huarke er a syfskaper. ne frenndsæmi[20] en talt er i lagum uarom.[21] [22]En ef maðr uill ser kuænfangs læita þa skal han [raðs læita uið frenðr þæirar.[23] er skylldazster ero til forræða at lagum rettom. En þui nest skal han læita hænnar uilia. Nu læggia þæir stæfnu[24] til. ok kömr hann til þæirar[25] fæstingar[26] stæfnu. þa skal[27] taka .ij. menn þa sem uiliaster[28] ero a þæim fyndi.[29] annan af sinn stæfnu[30] liði. en annan af frendom hænnar. [oc sænda til hænnar. oc höyra[31] huart hon kueðr næi uið þui raðe.[32] eða ia. En ef hon kueðr ia uiðr. eða þægir. þa ma hiunskapr binðazst. bæðe at guðs lagum oc manna. En ef hann uærðr bunndin. þa ma hann alldri[33] riufa meðan þau lifa bæðe.[34] En ef hon sægir[35] næi uið honum.[36] þa ma þann hiunskap æigi at lagum saman binnda.[37]
23 [38]Ef[39] kona uærðr nauðig gift. þa ma hon sægia skilit millim sin oc bonnda sins.[40] a huærium dægi. er hon uil innan tolf manaða. En ef hon byr mæð[41] honum .xij. manaðe. eða æinum manaðe længr þa a hon alldri non til nikuæðes.[42]
- Jvfr. Cap. 22. 23. G. 25. F. III. 5. 11—13. B. 17.
- ↑ xxj. — Overskr. B.
- ↑ ok — tilf. B.
- ↑ landz — B.
- ↑ [ mgl. B.
- ↑ þa skall huarke skiliazst uiðr annatt — B.
- ↑ I Mbr.: hñ, hvilket almindelig betegner: hann, men her udentvivl maa oplöses: hiun, hvilket Ord ogsaa Arne M. til Veiledning har skrevet i Margen og optaget i Texten i sin egh. Afskr. No. 77. d. qv. i den arnam. Saml.; hun — Pap. Afskr. C. R. 1155. a.; Paus; þau — B.
- ↑ skilizst — B.
- ↑ [ læita ser forræðess. æi han ser kuænfangs ok æi hon fer giptingar — B
- ↑ arfgengen (her og nedf.) — B.
- ↑ geter — B.
- ↑ með henni — B.
- ↑ sua at samu — B.
- ↑ [ ef — B.
- ↑ geter — B.
- ↑ [ mgl. B.
- ↑ hiona — mgl. B.
- ↑ [ sekkizst — B.
- ↑ er — B.
- ↑ er — tilf. B.
- ↑ nermæir — tilsat i Margen i A. med Arne M.s Haand; og opt. i Texten i hans egh. Pap. Afskr. 77. d. qv.; mgl. i Pap. Afskr. C. R. 1155. a.; Paus; [ huarke með frændzæmi ne sifskapp ner mæir — B.
- ↑ uarom — mgl. B.
- ↑ .xxij. — Overskr. B.
- ↑ [ læita frænda rada þæirra — B.
- ↑ Nu leggiæzst stemfnur — B.
- ↑ þæirar — mgl. B.
- ↑ fæstar — B.
- ↑ han — tilf. B.
- ↑ skillrikæzster — B.
- ↑ a þeirri stæmfnu — B.
- ↑ stæfnu — mgl. B.
- ↑ [ mgl. B.
- ↑ uið þeirri raðæ giærð — B.
- ↑ æingin maðr — B.
- ↑ þau uilia bæde saman uera. — B.
- ↑ kuæðr — B.
- ↑ honum — mgl. B.
- ↑ þa ma hionskapr æi halldæzst at lagum. — B
- ↑ Ingen Cap. Afd. — B.
- ↑ En ef — B.
- ↑ ma hon skiliæzst uiðr bondæ sin — B.
- ↑ mæð over Linien med Tegn til at indskydes; maaskee med Arne M.s Haand? — A.; opt. i Texten i Pap. Afskr. 77. d. qv.; mgl. i Pap. Afskr. C. R. 1155. a.; hia — Paus; með — B
- ↑ þa ma hon alldri skiliazst uiðr han. — B.
