| 328 | Ældre |
askr öldr eða meira. ok þar var griðmaðr ok griðkona. þá er at lögum gert ok at Bíarkeyiarrétti réttum.]
133 [Ef Íslendingr verðr dauðr í húsum manns. þá skal taka af arfi hans til .vj. aura veginna. er.lx. peningar gera eyri. þat skal gera fyrir önd hans ok hafa til alls kostnaðar er þarf um andlát hans. en eigi skal meir af arfi hans taka.]
134 [Þessar nauðsyniar setr Biarkeyiarréttr at maðr skuli hafa um skipdrátt ok kirkiu atgerð. beri maðr föt sín til skips eðr frá. reiðir manni silfr eða tekr. liggr undir eldi ok lætr brenna sik eða blóð lætr. eða sitr yfir konu sinni siúkri eða börnum. eða þeim manni er hann er arftaki at. eða förir dauða af hendi ser. En ef maðr heyrir horn. ok veit eigi til hvers blæs. sanni hann þá nauðsyn á móti því er hann er takaðr til. ok svá allar nauðsyniar.]
135 [Svá er mælt at ver skulum mót hafa Thómasmessu dag fyrir iól. ok leggia iólafrið. en sá skal standa vikur .iij. Ef manni er öfund veitt í iólafriði í orðum eða í verkum. þá skulu aukast hálfu réttir allra. Fiársóknir skulu standa allar meðan iólafriðr er lengst. en ef maðr á skuld at manni ok hefir hana eigi áðr sótt. þá gangi hann til iólaaptan með vátta .ij. ok krefi skuldar sinnar. þá er vel ef hann fær. en ef fær eigi. þá leggi hann á helmingsávöxt ok æsti hann síðan taks til sóknardaga. En ef hinn gengr ígegn skuldu ok kallar ser lengr lét vera eðr lengr leigt vera. nióti hann þá vátta sinna á sóknardögum iafnt veriandi sem sökiandi. Ef verianda fullnast eigi vitni. þá gialdi hann hálfu meira. ef sökiandi krafði iólaaptan. En ef sökianda fullnast eigi vitni. þá skal veriandi halda upp eiðum fyrir. svá miklum sem fét verðr með helmiugsauka.]
136 [Svá skal böargiald gialda. Ef .ij. menn eign afl einn. gialdi báðir eitt böargiald.]
137 Vápnaþing skulum ver eiga mánadag þann er þriár vikur eru til páska. Gialdkyri skal nefna þingstefnu friádaginn fyrir. þá skulu allir menn sökia. friálsir menn ok fulltiða. þriú vápn skal hverr maðr hafa. skiöld ok spiót ok öxi breida. En við hvern grip þenna liggia .ix. ertogar ef á skortir.
138 |Þat er enn mælt. ef hross lýstr mann eðr hnudr bítr eðr naut stangar[1]1 eða svín höggr. þá skal sá segia afhendis ser er á.[2]2 En ef eigi gerir svá. þá hefir hann svá alinn sem mannsbana. ef hann er beiddr áðr.| [En ef hann er eigi beiddr fyrir
- Jvfr. Cap. 138 — 142. F. V. 16 — 20.
