| 254 | Ældre |
Um fiórða settareið um rossspell. (10.)
Um hinn .v. settareíð. (11.)
Setti eiðr um húsbruna. (12.)
Siaundi settareiðr um cornsláttu. (13.)
Atti um morðráð oc griðspellaráð. (14.)
Um hullt fé oc úhullt með þýfscu. þar er lýritar eiðr. (15.)
Um þióffólgin föt. (16.)
1 Þar cemr tylftáreiðr til. ef konungr kennir manni at hann ráði lönd oc þegna undan konungi. En ef kennir manni landráð. þá scal[1] nemna mann or hirð sinni iamborinn mann þeim er máli á at svara. en ef leysingi á því máli at svara eða þyrmslamenn. þá scal búanda son nemna or hirð. oc hafi rit oc innsigli konungs til oc söki þat mál. þá er konungr er eigi innan fylkis. Eið þann scal bióða til konungs húss innan fylkis þrimr náttum nema hann vili eið fyrir vinna.
2 Þat er tylftareiðr ef maðr kennir þat manni at hann hafi brent hús hans eða loð er innangarðs er. oc er þess ván at allr bör brenni upp.
3 Þat er oc tylftareiðr ef kent er at maðr hafi vegit á veittar trygðar.
4 Þat er oc tylftareiðr ef manni er kent morð oc er úlýst vígi. ör scal láta fara oc komi til þings á .iij. nátta fresti innan fylkis. en .v. nátta fresti ef fiörðr[2] bannar. þá scal hann festa þar eið á fyrsta þingi eða fari útlægr. ef allir þingmenn eru á eitt sáttir.
5 Svá er mællt ef menn fara í sílldfisci. þá scal bæði verpa á acr oc á eng oc hvar sem hann vill. oc hafa af allt at páscum. en ef hann hefir eigi þá allt af. þá á landsdróttinn hvárt sem hann vill af honum. landnám eða sílldar þær er áliggia. En þó at ármaðr festi lög fyrir. þá varðar hann ecki til pásca.
6 En ef menn ausa sílld or netium manna oc eru þeir eigi húsgangsmenn eða hiún þeirra. þá scírscoti þeir því er net eigu oc eigniz þá sílld alla er hinn hafði á braut borit er or netium hans iós at úleyfi. En ef maðr rífr net manna at vilia
- Jvfr. Cap. 1-4. G. 132.
