| 230 | Ældre |
fullrétti En ef feðr eða forræðismanni er kent at hans ráð se til at hon[1] se á brottu. þá sveri hann lýritar eið eða gialldi slíct sem henni scylldi heiman fylgia.
2 Faðir oc móðir scal ráða giptingum dötra sinna eða sá maðr er giptingarmaðr er at. En enga heimanfylgiu má arfi giptingarmanns riúfa. nema um[2] unnd se.[3] En ef dötr verda föður síns arfar eða móður eða bróður. eða hverskis arfar er þær verða. en sumar giptar en sumar úgiptar. þá sculo þær er úgiptar eru taca svá mikit af úsciptum arfi sent þær höfðu er giptar eru heiman.
3 En þó at allar se heiman giptar. oc er eigi scipt heimanfylgiu til iamnaðar þeirra á millum. þá taci af úsciptum arfi svá micit sem sú hafði er mest hafði heiman [æ meðan vinz til.[4]
4 Gripir þeir allir er léðir eru til heimanfylgiu. oc eru þeir metnir oc myndir í hendr þeim er conu fær. þá á hann þá iamnheimila sem faðir eða móðir léti heiman fylgia. En ef maðr segir at hann léði eigi til þess þeirra gripa. þá sveri hann einseiði carl sem cona. en hann söci til iammycils giptingarmann konunnar. oc kemr þar eigi þriðiungsauci í mót. En ef eckia giptir sic heiman oc lætr meta fé annarra manna í heimanfylgiu sína. oc lér hinn til er átti. þá á hann þat iamnheimillt sem þat er eckian átti. En ef maðr cvezc eigi til þess hafa lét. þá syni með einseiði. en heimanfylgia hennar[5] því minni.
5 Karlmaðr scal conu eyri ráða[6] meðan þau ero hiún oc er úscilt þeirra ámeðal. nema því einu er scilt er at festum eða at samfangi[7] þeirra. þat fé scal hon siolf ábyrgiaz oc fyrir ráða. En ef cono manns tömiz arfr til handa oc eru úmagar í erfd þeirri en eigi fé. scal búandi hennar fyrir þeim hyggia. oc gera fyrir þau róðr oc reiðu. en eigi scal heimanfylgia hennar af því þverra er lýsing kemr á í ölldrhúsi. En ef fé er í erfð þeirri. þá scal virða iarðir oc lansa aura alla oc hafi hann með ábyrgð oc með ávexti. oc greiði slícan eyri af höndum ser sem hann tóc. nema landaleigur þær er hann tóc síðan.
- Jvfr. Cap. 5. G. 52.
