| Frostathings-Lov. (X.) | 221 |
stemna veðianda heim. oc síðan fylkisþing. oc ryðia dóma alla þá. oc nióta hvárstveggia[1] vátta sinna þar.
16 (xv.) Eigi scal lendr maðr coma til dóms oc eigi á þann bö er dómr er á. nema hann fari at götu sinni. en ef hann cemr. þá fari þeir báðir til söciandi oc veriandi oc vísi honum á braut. En ef annarrtveggia nemsc. þá hefir sá fyrirfarit sócn sinni. Oc eigi scal lendr maðr coma á fimtarstemnu helldr en í dóm. nema hann söci sitt mál eða veri.
17 (xvj.) Nú er búanda heim stemnt. Nú finnr hann eigi hann heima er dóm festir. þá er hann secr aurum .iij. töldum. Nú stemni hann heim honum með þeim váttum sömu. oc comi hann þar um morginin ár morgins ef svá er dögum farit. Nú cemr hann þar oc cveðr hann oc tecr dóm. ef heimamaðr festir fyrr en hann comi fyrir utan þeciuna. En ef hann tecr við festu síðan er hann cemr fyrir utan þeciuna. þá er hann secr .iij. aurum töldum. Nú er engi sá til er dóm festir. þá er hinn secr .iij. aurum. En ef hann þolir .iij. cvöður. þá scal sacaráberi stemna þing þeim manni. oc scal hann hafa fram vitni sitt allt á því þingi saman bæði um heimstemnu oc um cvöðovátta. Nú hefir hann sótt mál sitt at lögum. nú biðr hann at hinn reiði honum sitt. en hann reiðir allz ecki. þá scal hann æsta liðs oc fara at honum oc taca af honum hálfu meira. Hafi hinn sitt fyrst er cvaddi. en ármaðr níu aura or búi hans. en búendr þat er auc er. En ef þeir[3] standa fyrir þá ero þeir útlagir. en hinir helgir er til söcia. En ef menn synia honum liðs af þingi. sá er secr .vj. aurum hverr þeirra er eigi ferr at honum. enda liggia .vj. aurar við ef eigi söcir þing. þat ero aurar .xij. er hinn er secr er eigi cemr til þings oc eigi ferr at honum.
18 (xvij.) Hverr maðr má hallda máli sínu til hins þriðia dóms. þá scal annat tveggia fé[4] festa eða scal hann við.[5]
19 (xviij.) Þat er vita fé er fest er fyrir váttum.
20 (xix.) Þat er annat vita fé er[6] maðr iátar fyrir váttum.
- Jvfr. Cap. 19—24. G. 36. 38.
