| 176 | Ældre |
8 (viij.) Svá er mællt um fimtar stemnu at sá maðr scal fyrr[1] sinna vátta nióta er fyrr lögfeste. En ef aðrertveggia leggia ðóm á fyrr en hvártveggia vitni ero boren oc meten. þá hafi sá síno máli fyrerfaret er annan veg gerer.[2] En hvárskes máli scal í því spillt hvería tið[3] er hann nýtr vitna sinna á degi oc þó eigi at nónheilagt se.
9 (ix.) Hvervitna þess er bauggilldis menn oc nefgilldis menn þeir .iiij. í hvárntveggia stað er til ero skilder at lögum at selia mönnum[5] grið til sættar eða trygðar veita á móti baugum. þau grið innan griða stemnu[6] oc tryggvar ef veittar verða sculo svá hallða bæði i faðerni oc moðerni sem siálfr hefði hverr veitt. En sá er á gengr hann verðr tryggrofe eða griðníðingr á þeim griðum eða trygðum er bauggillðis menn oc nefgilldis menn hafa veitt sem siálfr hélldi hann á bóc ef mál héllz sem her scal scilia. fiárlut scal frændum með vitni bióða epter þeim sölum er á sættar stemnu verða tilgreidd. Eigi[7] scal annarra bóta mega beiðaz helldr en hann stendr í epter því sáttmáli sem tekit hafa bauggilldis oc nefgilldis menn. En ef bötr ero boðnar með vitni oc vill hinn við taca er hafa á oc hefer eigi hinn þá enn með æmnum[8] upp at greiða er í þeirri bót[9] ero taldir er at því sali scylldu fiárlut upptaca. þá scal þó eigi vega á veittar trygðar.[10] Umboðs mann scal fá ser til fiár viðrtöco þann er i nánð siti oc scal þat uppgreiðaz innan .iij. mánaða. En ef þá greiðiz enn eigi þá er siálfsagt griðum í sundr. En nú verðr á grið eða trygðar[11] gengit. þá er sá griðníðingr eða tryggrofe er at því verðr sannr. hvárt er[12] þat verðr með áverca eða með ráðum. iamnvel hiner er í frændsemi ero. sem bauggilldis menn eða nefgilldis menn ef siálfer veittu trygðar. En ef syniat er. þá scal fyrir ráða kennzl koma settar eiðr oc nefndar vitni. En fyrir áverca tylftar eiðr oc nefndar vitni.[13] En hvervitna þess er maðr á á siálfum ser áverca at heimta[14] eða þeirra mála er hann á[15] siálfr rétt á. þá scal hann siálfr grið selia oc trygðer oc sect með vátta. oc aller frændr ero iamnvel under þeim griðum oc trygðum sem siálfr veitti hverr. en ef á verðr þessor mál gengit. þá scal þat fara[16] sem áðr[17] var upp sagt. En ef maðr callaz eigi vita griðsölu eða tryggvar er veittar ero. oc kallar ser óvísa varg at hann gécc á görva sætt. halldi fyrer lýritar eiði. en ef sá eiðr fellr. falli til útlegðar.
- ↑ fyrst — b. f.
- ↑ gerer udeladt, men med aabentstaaende Rum — c. Udeladt i e., men senere tilf. af en anden Haand.
- ↑ Saaledes rettet. I Afskrifterne: til.
- ↑ er selia mönnum grið — tilf. c. d. e.
- ↑ manne — c. d. e.
- ↑ stemna — c. e.
- ↑ Engi — c. d. e.
- ↑ cemnum (urigtigt) — b.
- ↑ Saaledes rettet. I Afskrifterne: bóc.
- ↑ trygðer — f.
- ↑ tryggvar — c. d. e. f.
- ↑ eð — b. f.
- ↑ En fyrer &c. — mgl. e.
- ↑ hemna — c. d. e.
- ↑ á — mgl. b. f.
- ↑ svá — tilf. c. e.
- ↑ áðan — c. d. e. f.
