| Frostathings-Lov. (IV.) | 163 |
freste eða hann fare útlagr. En ef fyrre[1] er sárbota beitt en rúva se á sáre. þá böte sá er beiðir öfundarbót hinum sára eptir því er hinn sáre er burðum til.
13 (xij.) En hvar sem maðr er staðinn. oc fær hann sár af manne. þá scal friáls maðr hverr eptir renna. nema hann seki sic baugi. en í þeim baugi ero aurar .xij.[2]
14 (xiij.) Ef menn fara til ölldrs eða til samcundu. en þat er samcunda full þriggia sállda eða þrimr fleira. Nú er svá mællt at eigi scal þá draga sveiter saman þá er aðrer menn ero sofa farner. þá er svá mællt ef maðr er veginn á vetvangi innarla í húse eða utarla í húse. þá sculo þeir vita er í sveit þeirri voro hverr bani er. en ef þeir mego eigi þann mann finna. þá scal sá vera bani or þeirri sveit er ervingi hins dauða segir á hendr. En ef maðr verðr svá veginn í ölldrúsi at aller menn se sofa farner þá sculo aller uppstanda oc gera ellda oc í sitt sæti hverr fara. en ef einshvers missir við í sæti síno. þá scal sá bane vera. nema hanu hafe scírscotat á .ij. henðr ser at aller menn voro sátter þá er hann fór á brott. oc bere .ij. menn hann unðan. Nú ero aller menn inni oc missir engi síns laxmanns. en ef ólýst er vígi þá scal erfingi hins dauða sökia .ij. menn til tylftar eiðar. oc því at eins hinn þriðia ef hann gerer hann sannan at. eða liggr honom slíct við sem hinum oc söki hann hvárt sem hann vill innan hús eða utan. En sá er eigi hefer scírscotat at menn voru sátter í hans brautför oc verðr af því fyrir söcum. þá syni hann með tylftareiði oc nemdarvitni ef þat er til. eða beri iárn.
15 (xiiij.) Ef maðr er drepinn i ölldrhúse. þá sculu þeir bera annattveggia af eða á er næster ero honom. En ef þeir bera hann[3] hvárki drepinn ne ódrepinn. þá ero þeir seker .iii. morcom við konung hvárrtveggi þeirra. eða hafe fyrir ser lýritar eið at þeir visso ecki hverr scaðamaðr hans var.[4] En erfingi söki menn .ij. til tylftareiðar sem fyrr var scilt. En þeir er eigi villdu vitni um bera. oc visso þeir. þá sculo þeir alldre síðan váttbærir oc enskis vitnis nióta.
16 (xv.) Ef maðr rindr manni í elld heiptugri hendi. oc brinnr[5] hann oc verðr þat at sári fullu. oc scal maðr binda um. þá sculo lögbaugar uppi konunge. en hinum sárbötr oc læcnesfé sem fyrr var um sagt.[6] oc hálfrétti oc klæða spell sem mezt.
- Jvfr. Cap. 13. Hk. 28. Cap. 14. 15. Hk. 25. G. 157. Cap. 16 — 18. Hk. 35. G. 195.
