| Gulathings-Lov | 67 |
snemma er mælt a hendr hanom at til lif ma rannsaca. þa scal til leita. Ef ben finnasc a liki. þa er hann þannr at soc. En ef engi finnasc ben a liki. þa er þat skröc. Nu er sva siðarla a hendr hanom mælt at eigi ma til lif rannsaka. þa scal hann synia með lyritar eiði. fellr til utlegðar ef fellr. Nu drepr maðr þræl annars mannz. þa scal hann böta aptr. sem menn meta nöctan hann.
183 Þat er þar nu enn þa ef maðr særer annan i flocke. En ef hann byðr log firi sic. oc leggr niðr vapn sin. þa scal hann i fiotur setia. En ef hann deyr ór sarom. þa drepe hann a fötr hinum dauða. oc leyse sva sic or fiotre. Nu ef hinn livir lengr en ruva se a sare. böte hanom sarbotom. en bauge kononge. Nu hittazt menn .iij. a. oc veitir maðr oðrom sár. þa scolo menn hanom vitni bera til sarbota fullra.
184 Nv hittasc menn tveir a. oc veitir annarr oðrom sár. þa scal hann fara með sare ubuðnu [1] ef hann ma. oc syna samdögres hinum fysta manne er hann hittir. oc gera menn til hus hanom þar sem hann er heimfastr. oc stefna hanom til þings. fimtar þings at skemsta koste. þat er þo rett at tvaro[2]. þo at hinn se eigi heima. Sva scal drep sökia at sömu. Nu skolo þeir menn bera vitni um er hann fyst hitti. hvárt þeim syndizt at sare æða drepe. oc nemna mann til samdögres. Nu bera þeir til sárbota. En ef þeir vilia hvarke bera a. ne af. þa er hvárr þeirra seccr at .iij. aurum. En þa scal hinn synia með lyritar eiði. er firi soc verðr. sa eiðr fellr til febota ef fellr.
185 Nu ef leysingi særer mann. þa scal hann baugi böta .xii. aurum. En sunr hans tveim baugum. En bonde .iij. baugum. Oðalborenn maðr .vi. baugum. Lendr maðr oc stallare .xii. baugum. En Jarl .xxiiij. En konongr tveim baugum minna en fimtigu. Nu særer maðr annan. þa scal hann sarbotom böta þeim er hann særðe. Eyri þar sem a kom. Eyri þar sem voðva skerr. Eyri þar sem egg oc leggr mötesc. Eyri firi bein hvert er ór leysir. ef skellr i skalom. Eyri firi sviðu hveria er sviðin er. nema ulikan se a sare. Eyri firi granbragð hvert. Eyri firi rauf hveria er a klæðum verðr. Eyri ef hann a sér einn sæte. Eyri ef hann gengr or sæng sinni. Eyri firi skurð hvern er skera þarf. ef blöðer. holf morc firi holsór. holf morc ef maðr verðr mergundaðr. Eyri þar sem út kemr. oc meta ilit. utan vaða oc vam. oc lemd alla. Nu scal kaupa læcningar kaupi sa er særði oc fa þeim fözlo. manaðar mat hvárs a manaðe. Nu höggr maðr voðva af manne sva
- Jvfr. Cap. 185. F. IV. 47–49.
