| 66 | Ældre |
178 Nu veitir maðr manne heimsokn. oc brytr hus til hans oc drepr hann. þat heitir niðingsvig. þat er niðingsvig. ef maðr vigr trygða mann sinn. þat er oc niðingsvig. ef maðr vigr mann i griðum. þat er oc niðingsvig ef maðr höggr mann við stocke æða við steini. æða við stuvi. þat er oc niðingsvig ef maðr brenner mann inni. þat er oc niðingsverc ef maðr gerer valrof. förer mann or klæðom. oc tecr vapn hans. þat er niðings vig. ef maðr myrðir mann. þat er oc niðings vig ef maðr hefnir þiova. syni með settar eiði. En hvervetna þess er maðr vigr niðings vig. þa fare hann utlagr oc uheilagr. oc firigort hverium penningi fear sins. i lande oc lausum eyri. oc koma alldrigi i land. hvarke með kononge. ne iarle. nema hann bere hersogu sanna.
179 Nv ef hond er hoggvin af manne. æða fotr. þa scal giallda holfum giolldum. En ef við hanger. þa hanger holfum giolldum. En ef auga er lostet or hofðe manne. þar ero holf giolld. En ef allt er af einum manne hoggvit hond oc fotr. þa er sa[1] verri livande en dauðr. scal giallda sem dauðr se.
180 Nu ero giolld told i Gula. giallda haulld .xviii. morcom logeyris. Nu scolo þeðan giolld vaxa oc sva þverra sem retter aðrer. En af þeim giolldom er told ero i Gula. þa scal þeðan giallda hond æða fót. oc auga. oc sva raðbót at somu. Nu scal þumalfingr iamdyrr sem aller aðrer. giallda aptr .iij. morcom þumalfingr. En þann morc er þar er nestr. oc sva inn lengsta. En .vi. aurum þann er þar er nestr. En .ij. aurum hinn minzta.
181 En ef maðr er viginn a þingi. þa scolo ervingiar ór skera. oc lata koma til buðar hans. þa eigu þingmenn þar um at döma. En ef aðrar deilldir verða manna i mellom. þa scal stefna hanom þing. oc hava vatta við sár. æða ofund. En arve scal raðbót taca.
182 Nv er manne þat kent at hann vege þræl sinn. þvi vigi scal lysa. ellar er hann morðenge. Nu mæla menn a hendr hanom. En hann kveðr nei við. Ef sva
- Jvfr. Cap. 178. F. IV. 2–4. Cap. 179. F. IV. 42. Cap. 180. F. IV. 46. Cap. 182. F. V. 20.
- ↑ Efter Ordet: „sa“ er i Membr. et temmelig stort aabend Rum til Linjens Slutning, saa stort at deri vel kunde indskydes et Ord paa 6–8 Bogstaver. Der er intet Spor til at noget er udraderet; og da ikke heller noget synes at mangle her i Meningen, for hvilket Afskriveren skulde have sat Plads aaben paa Grund af Utydelighed eller Mangel i hans Original, saa bliver det rimeligst, at Pladsen er bleven ladet aaben af blot Uagtsomhed. Arne Magn. gjör opmærksom paa denne Omstændighed, oc C. A. M. 306. f. og 66. qv. samt C. Thott. 2083. qv. have alle det aabne Rum.
