| Gulathings-Lov | 51 |
113 Su er .xxi. er heitir gesterfð. ef maðr gistir mann oc verðr þar dauðr. þa scal hann hallda fe hans vetr .iij. ef eigi kemr ervingi til þa. have ef eigi er meira en .iij. mercr. En ef meira er. þa a hann halft. en konongr halft.
114 Sv er .xxii. er hin litla erfð heiter. ef bröðr tveir ero föddir up at mannz anauðgir. eigu saman verc oc orco. skilia þeir þat eigi fyrr en þeir ero frialser. þa tecr hvartveggia annars arf. nema born þeirra stande firi. Sia erfð stendr engi firi annarre. þegar er um liðr frenderfðir.
115 Nu er maðr dauðr. arve scal i ondvege setiazt. geri hann skulldar monnom stemnu at þeir kome aller þar at siaund. oc have hverr sina skulld i brautt slica sem vitni berr til. Nu er eigi fe sva mikit. þa scolo aller þarnasc sem tala rennr til. Sa scal meira þarnasc er meira atte fe. Sa er eigi kemr til at siaund. söke hann sitt með vattom ef fe er til. oc stemni erfingia til vatta sogu. En ef ecki er. þarnesc hann þa skulldar. Nu er þar umaga eyrir i garðe. oc male kono. þa er vel ef þeim vinnzt baðom fe. en ef eigi vinnzt. þa scal hon þarnasc gagngiallz oc giavar. En ef eigi endesc i alla staðe fe. þa sal sa mest þarnasc er mest atte fe at hanom. Sva kona hans sem aðrer skulldunautar. tolu scal til þess hava. nema maðr ætte veð i einum hverium grip. þa scal hann þann fyrst hava. helldr scal kona þarnasc tilgiavar sinnar. helldr en þeir menn er fyrr atto at hanom en hann fengi hennar. firi þvi at engi scal sér kono kaupa við annars fe. Nu scal hon hava heimanfylgiu sina. En umage sitt fe. Nu er eigi fe sva mikit. þa missi sva hvartveggia sem fiar megin er til. Nu ero synir æda døtr. þa scolu þau skulldir giallda. ef þau hava fe til. engi maðr annarra nema fe take. þvi at þau scolu gegna iamt liufu sem leiðu. Nu eigu þau felag saman. oc deyr annattveggia. þa scal sva skulldum gegna sem felag þeirra var. Sva scal korlum scipta oc kerlingum. oc þebornum.[1] sem oðrum skulldum. oc þeirra bornom. oc fe þeirra scal sa veita vorð er arve þeirra er nestr. hvárt sem hallzmaðr verðr karlmaðr æða kona. þa scal i virðan eyri setiazt. Feöre eigi fe umaga or fylki. nema hann have vörðzlumann þann er þar eigi iarðer. at þar se fe golldet sem hann toc. er umage er rettnæmr. Nu virðist þar fe sva at þar er innstöðu eyrir fullr .iiij. mercr firir umaga hvern. vel er. ef meira er. þa scal hon fe þat taca. scal þat hvarke þverra ne vaxa. giallde slict sem hon tecr. Nu ef eigi vinnzt innstöðu eyrir. þa scal umagenn neyta halfrar mercr a .xii. manaðom. til hann er .xii. vetra gamall. þa
- Jvfr. Cap. 115. F. IX. 22–28.
- ↑ Rimeligviis Skrivfeil for þybornum.
