| 28 | Ældre |
.xii. manaðe gera þa annat tveggia. lata fram fara þat rað. við þau mein er a ero orðen. æða segia i sundr festum. Nu scal sa eigi þa kono fyrr gifta en .xii. manaðr se gegner. nema hann vili. hinn scal oc eigi fyrr taca aðra kono. nema hann vili. Nu vill maðr eigi taca festar kono sina. þa scal stefna hanom heim til at taca. oc gera hanom eindaga til. þa scal stefna hanom til þings firi þat at hann flyr festar kono sina. þa scolo þingmenn gera hann utlagan. oc heiter hann þa fuðfloge. Sva scal kono gera eindaga ef hon fester sic manne. oc kemr eigi i einðaga at giftazt þeim manne er hon festi sic. En ef hon vill eigi sökia eindaga. þa scal stefna henne til þings firi þat at hon flyr festar mann sinn. oc gera hana utlaga a þingi. oc scal hon fara af lande brott. oc heiter hon flannfluga. Sina festarkono scal hverr hallda ef herr ferr a land várt. ef hanom er boðen með vattom. En ef hann kveðr nei við. oc vill eigi hallda festar kono sina. þa segir hann sialfr festum i sundr. Nu verðr festar kona mannz hernumin. þa er hann skylldr at fara efter henne. oc leggia merer .iij. til at leysa hana út. en ervingi þat er auc skal. Nu tecr maðr festar kono mannz. oc gengr at eiga. oc se þat beggia þeirra rað. þa stefne sa þing er fyrr hafðe festa þeim er siðarr fecc. þa eigu þingmenn at döma þau utlog bæðe. En ef hon segir eigi sinn vilia til þess. þa skilisc hon við þat.
52 Fe kono sinnar scal maðr eigi af lande föra. nema hon vili. Raða scal hann fe þeirra ollo til þarva þeim. hvarke þeirra scal firimæla. ne firigera annars fe. Slican rett a hverr maðr a kono sinni. sem a siolfum ser.
53 Eigi a kona at synia boanda sinum felax. Nu fær maðr meyiar. eigi megu þau leggia felag sin imillum. nema þeir menn iatte er til arfs þeirra standa. En ef þau ala born til arfs sins. þa megu þau leggia felag sin imellom slict sem þau vilia. Nu fær maðr eckiu oc a hon born til arfs sins. oc ero þau i umegð. og vill hann þo leggia felag við hana at hvaro. þa scal gera stefnu til hofuðbarms monnonom barnanna. oc leggia felag þeirra saman. at fiar magne. leggia iorð iorðu i gegn. en eyri eyri i gegn. oc meta fong hans at þau ero meiri en hennar fong se. Nu ma þat eigi riuva ef sva er lagt. En ef þau leggia felag sitt annan veg saman. þa ma þat riuva. hvárt sem vill hans ervingi. æða hennar. a þa lund at fara a þing fram fyrr. en þau have veret .xx. vetr saman. oc segia i sundr þvi felage. En ef eigi er i sundr sagt fyrr en þau have verit .xx. vetr saman. þa a hann alldrigi upreist a þvi male siðan. Hvervitna þess er hiun tvau leggia felag sitt saman. þa scolo þau lysa þvi i fiolda manna. Nu ero hiun tvau saman .xx. vetr. æða .xx.
- Jvfr. Cap. 53 F. XI. 8.
