i Historin og gomol Lesna hell i gamle Brev, Retts-Sakje, Skjiftebrev, Ækt’-Tavlo og meire slikt. Ei Embetsmanns-Histori, ei Skulehistori og ei Utgrei’ing um Hannverk og Konst ette som døm ha synt se Ti’ for Ti’ i Husbyggjing, Innbu og Klæbona, lout fellast inn. Oframt eit Lannkort over Vaagaa, er de Meiningje aa haa Bilæte ’taa sermerkte Stelle i Nature, gomol Bona og mangt, som kan spegle av antell Konst hell Hannverk.
Den treja og siste Parten skulde saa vera eit Gard-Tal, hell Gards-Histori, me ei stutt Utgrei’ing um kaar Gard fraa gomolt saa langt att-ende, som de finnst naagaa aa helde se ette, um Brukarann og Ækte deres.
Ein go Mon Vyrkje aat desse tvo siste Partom ’taa „I gamle Daagaa“ er insanka, men mykjy staar att enno og de kan vera paa de ovisse, um eg kan sjaa meg Utveg te aa helde ve me desse Arbei’e. Men um saa skulde gaa te, at eg laut leggje de ne’, lyt ein vonast, at inkun tek de upp-att, for de er likt te, at de held paa aa kjøm nytt Liv i Bygda-Granskingen att no i di seinaste Ti’om. Og Vaagaa er paa alle Lei’e ei sermerkt Bygd me eit Bonn’liv saa heilvukse og rikt, at ho vilde vera ille teent me, ikje aa faa Historie si skrivi meire fullhave, hell denne fysste Parten ’taa „I gamle Daagaa“ røkk aa gjera de.
Som denne Bokje no er vil visst mange Vag-Veri sakne meir hell eitt Erveminne, meir hell einn Bygda-Konstnar og summe gamle Ækte; men Bokje er allt vorte i største Lage som ho er og eg har vore nødd te, aa knipt inn de, eg har kunna, for di Skuld. Bli de meir ’taa me di tvo Partom som staar att ’taa desse Arbei’e, vil de vera go’ Utveg te aa faa mangt me, som eg her laut skjote um.
Um Rettskrivingje har eg ikje stort aa seja; eg har prøva aa skrive Vaagaamaale saa endefram ette Ut-Talun, som de let se gjera forutta aa bruke „Lydskrift“. Men um di Reglann eg har gjort meg for Bokstavingen er di hepnaste, kan de fulla vera fleire Meningo um, maa’ta; kaarles de er me di, saa har eg den Meiningje, at Rettskrivingje ikje vil vera vand aa grei’e, vissa for alle Austlenninge.
Di Maalkunnoge vil sagte tykja eg har gjort gale me aa kaste Lydskrifte, og at de er eit lei’t Lyte ve Bokje; men o-lærde
