i 1667 og ette som Skjifte-Breve ette ’om fortel, va Bue hans „ringe“ og i Garde aatte han berre 1 Hu’ og 2 Skjinn, de va all Jord-Eiga hans og me Kjeringen fekk han ingen Arv fraa Slette. Den eldste Son som fekk Gard’n ette om heitte Kristen Paalsson og va fødd 1645. De va stor Skuld paa Garde da han Kristen tok imot ’om, han Knut Kleppe ha staa-ande saa mange Pening der, at han kunde taakaa Ellingsbø kaa Dag han vilde og fyste Vaar’n, han Kristen ha Gard’n, sa han Knut upp Peningann sine. Han Kristen visste se ingen Utveg te aa løyse Skulde og gjekk nord aat Kleppe for aa høyre aat, um han Knut ikje vilde gjeva ’om Dag inkort Aare. De va fyst i Vaaronn detta og paa Kleppe va ferdoge te aa begjynde Saaningje; han Kristen bar fram Ærende si, men fekk ikje korkje Ja hell Nei ’taa ’om Knut me di saamaa. Elles vart han væl imot-tikji og vart liggjande paa Kleppe um Natte. Han laag i Sla’-Stole inne i Stugun og ti’le um Maargaan, før Sjølvefolkje va uppe, kom Saa-Mann hans Knut inn og sporde ette, kaar han skulde begjynde aa saa. Da han Knut ha sagt ’om de la han attaat di Orde: „du fær saa tunnt, for eg kjøm nok te aa saa Ellingsbø, ou.“ Me di fekk han Kristen veta, kaa han ha aa vente se – han sto upp og laagaa se te gaa upp-over Skogen att, snøggast han kunde kaamaa avsta.
Mea’ han gjekk ivi Heidals-Skogen rann de for ’om eit Hende fraa di, han va Gut-Ongje. Ein Dag, da han va paa Lag 11 hell 12 Aar, gjekk han ne-paa Volle paa Ellingsbø og best de va kom Kjeringje paa Nørd-Fouksta ri’ande me eit Baan i Armom. Da ho kom fram-aat Voll-Grinn ropte ho aat ’om Kristen: „Aa let upp Grinde aat meg, Kristen, ska du faa denne Dotter mi, naar ho bli vaksin!“! Han saa gjorde og Fouksta-Kjeringje takka og sa, at han fekk sjøl halde se fram, naar ho Ingjeleiv vart vakse. No kom dette upp i Minne att hjaa ’om – ho Ingjeleiv va vakse Jente vorte og han Per Fouksta, Far henne, va ein rik Mann. „Eg gjekk radt aat Fouksta me ein Gong og saag ikje fram hell i Leirsulu-Hougje[1],“ fortalde han
- ↑ Leirsulu-Hougen kalla døm i gamle Daagaa Ellingsbø paa Moro for di, at de heldt se saa mykjy Leir-Sulu i di store Mæl-Hougje Gard’n staar paa.
