og best de va kom han i Ordkast me ein ’taa Grenns-Mennom sine. De eine Orde tok de andre: „Di Benkje-Rekkje, du ligg der!“ sa Mann. Dime reiste han Anders se, greip Ølkruse si og slo Mann i Skallin saa Krus-Bott’n satt att i Skalla. I eitt anna Lag gjorde han ’om Berdon Skaar „Blodvide[1]“ og lout bøte 35 Riksdale paa Tingje. Saales va han Anders eit stort Ofre’s-Brev, kaar han foor, og han va ein ’taa di faae Norddølom, som Kniven sat loust i Skjei’om hjaa. Bjønnsta-Gardann laag i Teig-Byte[2] den Ti’e og Øver-Bjønnsta ha eitt grepa Slaatt-Eng fram-me Husom paa Ner-Bjønnsta; detta ha han Anders ofte harma se ivi. Saa va de ein Saamaar da Slaatt-Onne begjynda, Over-Bjønnsta-Mann kom og bar te aa meje og slaa ut-for Glasom paa Ner-Bjønnsta saa ti’le um Maargaan, at han Anders laag i Sengen enda. Da han høyrde Mann va saa maargaa-røk, trudde han nok, de skulde vera ei Snei’e aat se for de, han laag lengje um Maargaan; han vart ovende sinnt, rende ut og ga Manne tri Styngje ’taa Tollknive sine. Øver-Bjønnsta’n vart liggjande for Doua ette, men da vart han Galn-Anders redd og tok te Rymmings. Han sat uppi Fjelle, vesta’for Skagsnebb ein Sta’n, som kallast Vole, der heldt han se i 6 Viku. Grannin hans kom se att ’taa Saarom og da han Anders høyrde de, kom han ne att utu Fjelle og fekk forrlikt se; me di slapp han aa kaamaa for Retten den Gongen. Men de lagdest te for ’om aa bli drigji for Retten og de er fortald, at han møtte paa 10 Ting i Ra’ og bøtte 10 Riksdale paa kaart Ting for Udygde og Ogagn, han ha gjort. Da han reidde ut den tiande Bote, sporde han Skrivar’n (Peder Riber hell Mouris Jonssøn) kaa ein Neva-Dask kosta. „Tie Daler, min Anders!“ svaaraa Skrivar’n. Me di ha han Anders upp Haande og ga Skrivare einn onde Øyra, saa han datt ne-me Tingborde. Da Skrivar’n aarekte se att, fann han Anders upp 10 Dale og flidd ’om og Skrivar’n lout ly’e sin eigje Dom. Men da gjorde han Anders eit Ronn-Kast saa de skrangla i Sylvspenn’om hans: „ja, no har eg bøtt tie Dale paa tie Ting og ikje Ting imillom, men enno dansa eg i sylvspente Sko og sit Bjønnsta like radt!“ sa han. Han sat i Vælstann paa
