er han, som ha hoggje upp den nordre-og-øvre Lafte. Da Stugo
vart inn-reidd, skar han Hans ut Koll-Fjøle baade upp-ivi Døre
og Glas og døm høvde godt i di store Stugun. For 25 Aar sia
glasa døm upp-att Stugo og gjorde nye Døre og da vart Koll-Fjølinn
ette ’om Hans ne-tikne.
I Arbei’s-Lag va han Hans stødt gaamaa-full og go aa vera me; han sto mykjy paa Laava og truska um Vintrann og kaar Gong han venda La’e[1] paa Laav-Golve, hulla han Hallingen sin, saa de ljomma i Laava. Ette de bar ut i Aare me ’om tok han te aa bli laak og tufsast fort. De gjekk ikje be’re me ’om hell han kom paa Bygde di siste Aare og va i Huse hjaa di andre Syster sine i Kjøllsta. Siste Housten han livde, vilde han freiste vera me Maasaa-Folkje i Kjøllsta uppi Bringsfjelle aa taakaa Maasaa, men de va berre saa-vidt han kravla se me te-fjells. Ein Dag døm sat og kvilte ette Mate, sa han: „Ja no er eg saa laak, at eg kjenne væl, at eg alder bli att meir, men eg ska no freiste aa gjera lite Moro aat døkk, lell,“ – og saa hulla han Hallingen sin, dansa og gjorde Ronn-Kast paa Fjelle aat døm. Trast ette vart han liggjande og da gjorde han Baa paa Presten Reinhardt og fortalde honom um de, som henda ’om paa Valdersfly’n; den Ogjerde angra han illt. Han Hans dø i Kjøllsta i Mai 1790, Aare eite Skriunn gjekk. Førretjuge Aar ette va han Paal Toulsta me og tok upp-att Grave hans paa Vaagaa-Kjørkjegarde; og slike Folke-Bein, som døm grov upp ette honom Hans, ha alder han Paal seett, de va reint onderle aa sjaa di Laar-Beine, „de maatte ha vore forsett te Kar,“ sa han Paal.
Paa-lag saamaa Ti’e som Stor-Heringsta’n livde, va de nogre andre Kare i Heidale, ou, som va framifraa baade paa Vokst og
- ↑ La’e, La(g): di Kønn-Bande Truskar’n legg i Ring paa Laav-Golve, naar han ha truska paa ei Si’e „venda“ han Bande og feer over døm paa hi.
