Budeiom saa de kom te aa vanke baade Mjolk og Rumme og de, som godt va, aat ’om Tjøstol um Saamaar’n. Han Tjuv-Tjøstol va Skreddar og for aa haa naagaa trøyte Ti’e me, ha han forr se Skreddar-Arbei’ uppi Hole sine og Kjeringje i Kleiven hjelpte ’om me di. Bygdafolke fekk snart sjaa, kaar Kar’n heldt se, for han va ikje skvettin ’taa aa haa Varme uppe, rett som de va, og da saag døm Røyken uppi Hovdas-Piggje. Men aa taakaa han der, va ikje aa tenkje paa, for døm visste ’taa, at han ha lødd Børse liggjande ferdog, um naagaa skulde kaamaa paa. No fekk Folk ein Tymt um, at han va paa Hovdas-Sætrom sume Ti’e, og de samla se nogre, som freista paa aa gjæte han upp; men han va forr-sløg te gaa i Fella. Han vart no likevæl lei aa vera i Tjøstol-Hole og tok te Rymmings um ei Ti’.
Fraa Hovdas-Piggje rymde han te Høgfjells og mura se ei Steinhytte i Grinningsdals-Kampe, midt for Grinningsdals-Sætrom. Da lei’ de saa langt paa Housten, at Folk va heim-fløtte ’taa Sætrom; men i alle Sætre brukte døm den Ti’e paa, aa setja att naagaa Mat, paa ei Von um de kunde kaamaa Folk faaraande langvegjes, som ha gaatt se vill i Skodde og Uve’r og kunde nø’ast te, aa brote se inn for aa berge Liv. Detta ha vorte te ei Kaar-Manns Pligt og de va helde for ei Ogjerd aa reinske Sæterstugo nærar, naar Folk gjorde Bufaare, hell de sto att tri gjilde Mat-Maal. Og ofte kunde de staa att Mat ’taa alle Slag, som døm etla se te aa øyde, naar døm kom att paa Vinter-Lego[1] me Krytyrom. Saales va de ikje vandt um nokk aa leva ’taa for ’om Tjøstol uppi Hyttun hans. Han brout se inn i Grinningsdals-Sætrom, i Stutt-Gongen[2] og i Nysætrom og han va radt sø-i Kvikne- og Skaabu-Sætrom og raadde se te Mat og kaa Anna, han trongde. Og att-aat skout han Rupe og Hara[3], saa han livde som ein Gauve. Men lengje vaaraa ikje detta, førr de spordes heim-i Bygde, at de ha vorte stole i Sætrom paa Langmaarken og nugun ha faatt visst ’taa, at no ha han Tjuv-Tjøstol bygt aat se i Grinningsdals-Kampe. Og trast tok sjoug
